به دنبالِ تسلیمشدنِ طاهر زهیر، والی پیشین بامیان، به طالبان، یکباری دیگر شاهد غلیان موج دیگری از نفرتپراکنی قومی بودیم، این بار اما میان تاجیک و هزاره. در دو روز گذشته، افراطیونی از دو طرف، در شبکههای اجتماعی مسابقهی فحاشی و نفرتپراکنی برگزار کرده بودند و به قومیت، هویت و گذشته تاریخی همدیگر میتاختند. در این میان آنچه برای من خیلی تعجبآور بود سکوت روشنفکران تاجیک و هزاره بود. در حالی که مدعیانِ روشنفکری ما میدیدند که شماری از جوانان افراطی بیسواد و کمسواد دارند هر لحظه بیشتر از پیش بر آتش نفرت قومی نفت و بنزین میپاشند،