• زبانِ پارسی، از بهرِ داشتنِ آهنگِ گوش‌نواز در واژه‌ها و جمله‌هایش، توانایی و ذوقِ یادگیری در روندِ زبان‌آموزی را برای فراگیرنده‌گان افزایش می‌دهد؛ چون جنبه‌ی موسیقایی آن بسیار دل‌نشین است و همین دل‌نشینی سبب می‌شود تا ساده و زودتر فرا گرفته شود. • افزون بر چاشنیِ موسیقایی در این زبان، شعر، نثر و بازآفرینی تخیّلِ خلاق و ظرافت‌چینی واژه‌ها در نخِ زبان، انگیزه‌ی فراگیری زودآموزِ آن‌را بیشتر می‌سازد. • زبانِ پارسی، زبانی‌ست که از ره‌گذر معنا و مفهوم، مانندِ آهنِ تفته شده در کوره‌ی روزگار آب‌دیده شده و مثلِ گل نازک و مانندِ پولاد مُحکم است؛ ازهمین‌روست
