میراث‌های فرهنگی افغانستان و دشمنان آن

دسته: تاریخ, تحلیل, فرهنگ, هویت
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۱/۱۲/۲۱
۱۲:۵۳ ب٫ظ
بازدید: 4

دیروز در تقویم نظام پیشین، روز حفاظت از میراث‌های فرهنگی کشور بود. افغانستان یکی از کشورهایی است که وارث بخش اعظمی از میراث‌های گران‌بهای فرهنگی خراسان می‌بخشد. در کتب تاریخ آورده‌اند که خراسان چهار ربع داشته است که عبارت از ربع بلخ، ربع هرات، ربع مرو و ربع نیشابور بوده است. ربع نیشابور در ایران امروزی و ربع مرو در ترکمنستان قرار دارد؛ اما دو ربع بلخ و هرات در افغانستان کنونی موقعیت دارند و آثار گران‌بهای از تاریخ خراسان را در دل خود جا داده‌اند. کسانی که به شهر بلخ رفته‌اند می‌دانند که در آن‌جا خانقاه سلطان العلما، پدر مولانا، و برج عیاران و مسجد نه گنبد و ده‌ها بنای تاریخی وجود دارد که چیستی و کیستی ما را روایت کرده و نسل‌های بعدی را با گذشته باشکوه شان پیوند می‌دهد. در هرات هم‌چنان آثار تاریخی وجود دارد که تمدن درخشان آن شهر در قرون میانه را برای ما یادآوری می‌کند.

افزون بر این، در افغانستان در شهرهای غزنه، بامیان، کابل و سایر ولایات کشور آثار تاریخی و فرهنگی گران‌بهای وجود دارند که در سطح منطقه بی‌نظیرند.

این میراث‌های فرهنگی امروزه اما در افغانستان خیلی جدی در معرض خطر قرار دارند. این خطر از دوناحیه است: یکی از ناحیه‌ای اینکه بسیاری از طالبان ارزش معنوی و فرهنگی این آثار را نمی‌دانند و به همین خاطر امکان قاچاق آن به کشورهای بیرونی توسط قاچاق‌بران وجود دارد و دیگر این‌که اکثریت مطلق آن‌ها با هر نوع مجسمه مخالف بوده و امکان این‌که بسیاری از آثار تاریخی و فرهنگی را به نام بت تخریب کنند منتفی نیست؛ طوری که در دور قبلی مجسمه‌های بودای بامیان را تخریب کردند.

همچنین بخوانید: یک سال ناامیدی برای دختران؛ منع آموزش دختران در افغانستان از سوی گروه طالبان یک ساله شد

تا جایی که من می‌بینم هنوز که هنوز است این گروه با مجسمه مشکل دارند. آن‌ها در بلخ چهارراه‌ اسپ‌ها را به خاطر مجسمه بودن آن نمادها تخریب کردند، و هم مجسمه عبدالعلی مزاری را در بامیان و از شاه اسماعیل سامانی را در مزار شریف ویران نمودند.

بنابراین، گفته می‌توانیم که امروزه آثار تاریخی و فرهنگی ما در دست مردمی افتاده است که ارزشی برای آن قایل نیستند. در چنین روزگاری این مسوولیت ما است که از جامعه جهانی و سازمان‌های بین‌المللی بخواهیم که با طالبان در زمینه‌ی محافظت از این آثار صحبت کنند و اجازه ندهند که یکباری دیگر در افغانستان یک ژنوساید فرهنگی اتفاق بیفتد.

نوشته های مرتبط :