جوبایدن، رییس جمهور ایالات متحده آمریکا، به تازه‌گی در یک نشست خبری در واشنگتن خطاب به خبرنگاران گفته است: «یادتان است در مورد افغانستان چه گفتم؟ گفتم القاعده آنجا نیست. گفتم «از طالبان کمک خواهیم گرفت.»
وی هم‌چنان افزوده است: «الان چه جریان دارد؟ مطبوعات را بخوانید. حق با من بود.»
این اظهارات جوبایدن، باری دیگر پرسش‌هایی را در مطبوعات و شبکه‌های اجتماعی افغانستان در باره ضمایم پنهانی موافقه دوحه و روابط سری طالبان با آمریکا مطرح کرده است.
وقتی طالبان و آمریکا در سال ۲۰۲۰ موافقت‌نامه‌ی دوحه را امضا کردند، زمزمه‌های در محافل سیاسی افغانستان شنیده می‌شد مبنی بر این‌که این پیمان یک‌سری ضمایم پنهانی نیز دارد.
اظهارات تازه‌ی جوبایدن را بسیاری‌ها، از جمله «رحمت‌الله نبیل» رییس پیشین امنیت ملی افغانستان، به نحوی علنی‌سازی – عمدی یا غیرعمدی – بخش‌های از آن «ضمایم پنهانی» تلقی کرده و از استخدام این گروه از سوی آمریکا صحبت می‌کنند.
آقای نبیل، در واکنش به اظهارات بایدن، طالبان را یک گروه مزدور خوانده و «واگنر اسلامی» خطاب کرده است. «واگنر» یک گروه شبه نظامی مزدور روسی است که برای کشور روسیه در بدل پول می‌جنگد. آقای نبیل گفته است که طالبان نیز مانند واگنر، در بدل پول برای آمریکا خدمت می‌کند.
آن‌چه را که بایدن گفته است البته حرف تازه‌ای نیست. آن‌هایی که رویدادهای سیاسی افغانستان را در چند سال اخیر دنبال کرده‌اند، می‌دانند که این اظهارات مسبوق به سابقه نیز بوده و بارها از سوی رهبران کاخ سفید مطرح شده است.
یکی از کسانی که پس از توافق‌نامه‌ی دوحه، خیلی صریح از استخدام طالبان از سوی آمریکا در بدل پرداخت پول صحبت کرد، دونالد ترامپ بود.
دونالد ترامپ، که موافقت‌نامه‌ی دوحه در دوره ریاست جمهوری او امضا شد در ۹ سرطان سال ۱۳۹۹ در حساب توییتری خود طالبان را قاتلان اجاره‌ای خوانده و نوشت: «طالبان قاتلان اجاره‌ای و کرایی هستند. هر که برای شأن پول بدهد، آنها (طالبان) برای‌شأن کار خواهد کرد. اما حقیقت این است که طالبان نتوانسته اند که عساکر ما را بکشند، طالبان فقط افغان‌ها را کشته‌اند، پس روسیه باید پول خود را از طالبان پس بگیرد. ما (دولت آمریکا) طالبان را برای یک مدت نامعلوم به اجاره گرفته‌ایم تا بعد ازین به خواست و به اساس منافع ما به کشتن خود ادامه بدهند. طالبان پول پرست هستند. و حاضر هستند برای پول دست به هرکاری بزنند، حتی حاضر هستند تا خود را بکشند. در حقیقت طالبان در کشتن و خلق ترور و وحشت بهترین هستند. آنها درین مدت صدها هزار افغان را کشته‌اند و هنوز هم به ترور و وحشت ادامه می‌دهند. طالبان از قتل مردم لذت می‌برند. ما آنها را به اجاره گرفته‌ایم تا به عنوان پیشمرگه‌های ما و برای منافع ما کار کنند.»
او این سخنان در واکنش به ادعایی روزنامه نیویورک تایمز اظهار کرد. نشریه نیویورک تایمز آمریکا در گزارشی ادعا کرده بود که «تحقیقات مقامات اطلاعاتی ایالات متحده حاکی از آن است که یک واحد اطلاعاتی نظامی روسیه، در خلال مذاکرات صلح برای پایان دادن به جنگ بیست سالۀ افغانستان، به طور مخفیانه به شبه‌نظامیان مرتبط با طالبان پول داده تا نیروهای ائتلاف بین‌المللی حاضر در افغانستان از جمله سربازان آمریکایی را بکشند.»
ترامپ که رییس جمهور تاجرمسلکی بود، خیلی صریح و با زبان رایج در میان اهل بازار گفت: « ما آنها را به اجاره گرفته‌ایم تا به عنوان پیشمرگه‌های ما و برای منافع ما کار کنند.»
البته تنها این ترامپ نبود که در آن سال‌ها پرده از معامله آمریکا با طالبان برداشت، بلکه رییس کمپنی خصوصی بلک واتر نیز گفته بود که پس از توافقنامه دوحه، نقشی را که قرار بود کمپنی‌اش در افغانستان بازی کند، به طالبان واگذار گردیده است. من خوب به یاد دارم که اسپوتنیک، خبرگزاری روسی، در همان زمان در گزارشی نوشته بود که «ایریک پرینس رییس شرکت خصوصی امنیتی بلک واتر آمریکا به تازگی گفته است، نقشی که قرار بود در افغانستان به شرکت بلک واتر داده شود، هم اکنون پس از امضای توافقنامه صلح میان آمریکا و طالبان، به طالبان داده شده است.
پرینس افزوده که او تلاش زیاد کرد تا در ادامه جنگ در افغانستان به شرکت بلک واتر نقش داده شود، اما موفق به کسب این نقش نشده است.
به گفته او، بر بنیاد توافقنامه آمریکا و طالبان، این گروه مکلف است تا در برابر داعش، القاعده و دیگر گروه‌های تروریستی که بر ضد منافع امریکا کار می‌کنند، بجنگند.»
من فکر نمی‌کنم که استخدام طالبان از سوی آمریکا هنوز یک راز باشد. این راز دیری است که از پرده بیرون افتاده است و همگان می‌دانند که پس از فروپاشی نظام جمهوریت این آمریکا است که هفته‌وار چهل میلیون دلار به طالبان می‌فرستد.
رابطه طالبان با آمریکا برای مردم افغانستان آشکار است. اما امیدوارم که کشورهای منطقه و جنگجویان طالبان نیز متوجه این رابطه شوند. آشکارشدن بیش‌تر این رابطه برای کشورهای منطقه این سود را دارد که دیگر طالبان را یک گروه ضدآمریکایی قلم‌داد نخواهند کرد، بلکه خواهند فهمید که ابزاری است در دست آمریکا. و اما سودش برای جنگجویان طالبان این است که آنها را از توهم فتح و پیروزی بیرون خواهد آورد و متوجه خواهند شد که جهاد و جنگ و فتحی در کار نبوده است.
