آغاز فصل دوباره‌ی ناامنی؛ از ادعای بزرگ طالبان تا ناکامی در تامین امنیت سرتاسری

دسته: تحلیل
نویسنده: فریدون حامد
1402/09/04
11:03 ق.ظ
بازدید: 25

پایگاه خبری تحلیلی روایت : حقیقت اینست که گروه طالبان طی بیست حکومت نظام جمهوری، چنان جوی خونی در افغانستان جاری کردند که صبر و طاقت مردم افغانستان نیز طاق شده بود. تا زمان سقوط جمهوریت، هیچ خانواده‌ی افغانستانی، بی داغِ از دست دادن یک عضوی از فامیلش نمانده بود. تا اواخر نظام جمهوریت، مردم عام افغانستان، به این نتیجه رسیده بودند، که روی بلا بهتر از پشت بلاست. به همین خاطر، در مذاکرات دوحه، بیشترین مردم افغانستان، پشتیبان حکومت مشارکتی با طالبان بودند. چون فکر می‌کردند با شریک شدن طالبان در حکومت، مردم از انتحار و انفجار و جوان‌کُشی آرام خواهند شد.

حتمن به یاد داریم که وقتی گروه طالبان تازه به قدرت رسیده بودند، دو ادعای کلان داشتند؛ یکی شکست قوای ناتو و آمریکا در افغانستان و دوم آوردن امنیت سرتاسری در کشور. با این دو ادعای کلان و کاذب، می‌خواستند رضایت جمعی مردم را کسب کنند. البته تبلیغات عوام‌فریبانه‌ی آنها درین زمینه تا حدودی موثر افتاد. مردمی که از دو دهه جنگ و کشتار و انفجار به تنگ آمده بودند، به آرامش و امنیت زیر سلطه‌ی طالبان خوش‌بین شدند.

حقیقت اینست که گروه طالبان طی بیست حکومت نظام جمهوری، چنان جوی خونی در افغانستان جاری کردند که صبر و طاقت مردم افغانستان نیز طاق شده بود. تا زمان سقوط جمهوریت، هیچ خانواده‌ی افغانستانی، بی داغِ از دست دادن یک عضوی از فامیلش نمانده بود. تا اواخر نظام جمهوریت، مردم عام افغانستان، به این نتیجه رسیده بودند، که روی بلا بهتر از پشت بلاست. به همین خاطر، در مذاکرات دوحه، بیشترین مردم افغانستان، پشتیبان حکومت مشارکتی با طالبان بودند. چون فکر می‌کردند با شریک شدن طالبان در حکومت، مردم از انتحار و انفجار و جوان‌کُشی آرام خواهند شد. هرچند انتظار مردم عام از مذاکرات دوحه، برعکس از آب درآمد و طالبان شریک قدرت نه، بلکه صاحب قدرت شدند، اما امیدواری مردم بی‌دفاع و فقیری که سهمی در هیچ نظام نداشتند و فقط آرامش و امنیت می‌خواستند، از بین نرفت.

تنها دل‌خوشی و خوش‌بینی مردم جامانده در زیر سلطه طالبان این بود که از کشته شدن در انفجارها و انتحاری‌ها، آرام شده‌اند. باری یکی از باشندگان ولسوالی اندراب گفته بود، با آنکه با سلطه دوباره گروه طالبان، بزرگترین قربانی را مردم اندراب دادند، اما خوشحال به این هستند که دیگر هر روز تابوت جوانان اندرابی از هلمند و ارزگان به اندراب نمی‌آید و دشمنی‌های داخلی نیز تمام شده‌است‌. می‌گفت، درست است که جوانان اندرابی آواره شدند و خانه و کاشانه‌ی شانرا از دست دادند، اما حد اقل زنده هستند. چون ذهنیت عمومی این‌بود که تنها عامل انفجارها و حملات انتحاری در نظام جمهوریت، گروه طالبان بودند و اکنون که این گروه قدرت را بدست گرفتند، خونریزی و حملات انتحاری نیز پایان می‌یابد. بسیاری از مردم افغانستان، با آنکه نفرت پنهانی از طالبان بر دل دارند، اما حکومت این گروه را نسبت به حکومت قبلی ترجیح می‌دهند. تنها دلیلش اینست که فکر می‌کنند در حکومت طالبانی امنیت تامین است. حقیقت اینست که برای مردم خسته از جنگ، خسته از انتحار و انفجار، محدودیت طالبانی توام با امنیت، پذیرفته‌تر از آزادی‌های، جمهوریتی همراه با جنگ و خونریزی است.

همچنین بخوانید: کشته‌شدن یک فرمانده طالبان در اثر انفجار در کابل

ادعای آوردن امنیت سرتاسری در کشور، تنها دلیل پنهان کردن نفرت مردم جامانده در افعانستان از طالبان بود. اما دیده می‌شود که دروغ‌های بزرگ این گروه کم‌کم در حال فاش شدن است. همین دیشب، کابل شاهد سه انفجار و درگیری در حوزه‌های مختلف شهر بود. از حملات انتحاری غرب کابل، تا درگیری‌های مسلحانه در ولایات و مرکز، همه نشانی از آغار فصل دوباره‌ی جنگ و ناامنی در کشور است. جای بسیار نگرانی است که مردم بی‌دفاع افغانستان، دوباره تجربه‌ی تلخ جنگ و خونریزی را تکرار کنند. این انفجارها و درگیری‌ها، دوباره امید و باور مردم را در تامین امنیت نسبی از بین می‌برد و نفرت پنهان آنها را آشکار می‌سازد. امیدوارم مردمی که از روی سادگی و ناچاری از حاکمیت گروه طالبان در افغانستان حمایت می‌کردند، حالا با آگاهی از دروغ‌های بزرگ و ادعاهای کاذب این گروه، به ناکامی این گروه در حکومت‌داری و مخصوصا آوردن امنیت سرتاسری در کشور، باورمند شوند. مردم باید از آغاز این جنگ، جلوی حاکمان این گروه بی‌ایستند و به آنها تفهیم کنند که هیچ گروهی در افغانستان، با نادیده گرفتن تنوع قومی و مذهبی، نمی‌تواند دوام بیاورد. اتفاقات و رویدادهای اخیر، هرچند تلخ و ناراحت کننده است، اما نویدی بر زوال زودهنگام این گروه، نیز است.

نوشته های مرتبط :