یک شهروند افغانستانی با نام مستعار «احمد»، که به دلیل تهدیدهای جدی امنیتی و سابقه فعالیت‌های حقوق بشری ناچار به ترک کشور شده بود، در تاریخ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۵ در اسلام‌آباد پاکستان بازداشت، شکنجه، توهین و در نهایت به‌طور اجباری به افغانستان اخراج شد؛ در حالی‌که نامه‌ی حمایتی رسمی از سفارت ایالات متحده و پرونده فعال مهاجرتی داشت.
جزئیات بازداشت خشونت‌آمیز
«احمد» روایت می‌کند که ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر، چندین نیروی پولیس پاکستان بدون حکم قانونی، بدون معرفی هویت و با استفاده از زور، دروازه خانه‌اش را شکستند.
او می‌گوید:
«بعد از ورود، بدون هیچ پرسش اولیه یا بررسی قانونی، مرا با خشونت شدید لت‌وکوب کردند.»
«وقتی برای کمک فریاد زدم، پولیس از گلویم گرفت و گفت: اینجا کسی نیست که صدایت را بشنود.»
«دستانم را با کیبل برق چنان محکم بستند که انگشتانم بی‌حس و رنگ‌پریده شده بود.»
پولیس او را بدون دلیل به «جاسوسی برای هند» متهم کرد؛ اتهامی که تنها بر اساس یک سفر قانونی او در سال‌های ۲۰۱۸–۲۰۱۹ مطرح شد.
او می‌گوید که پولیس:
تمامی وسایل شخصی‌اش را زیر و رو کرد،
پول نقد مورد نیاز زندگی‌اش را دزدید،
و هر بار که چیزی پیدا نمی‌کرد، دوباره او را لت‌وکوب می‌کرد و می‌گفت: «این دستگیری برای ما ترفیع می‌آورد.»
انتقال به حوزه و ادامه شکنجه
پس از حدود دو ساعت بدرفتاری، احمد به حوزه پولیس بهارکَهو منتقل شد.
«کیبل برق را باز کردند و با ولچک مخصوص مجرمان دستانم را بستند.»
«با وجود وضعیت جسمی وخیم، هیچ مراقبت یا رسیدگی صورت نگرفت.»
او می‌گوید که در حضور آمر حوزه شکایت کرده، اما هیچ توجهی نشده است.
با وجود اثبات بی‌گناهی‌اش و ارائه مدارک، رها نشد و بلافاصله به حاجی‌کمپ منتقل گردید.
بی‌توجهی به هشدار درباره خطر مرگ در افغانستان
در حاجی‌کمپ، احمد بار دیگر هشدار داد:
«پرونده فعال مهاجرتی با سفارت آمریکا دارم.»
«بازگشت به افغانستان مساوی با خطر مرگ است.»
اما پاسخ پولیس چنین بود:
«کشورت امنیت دارد، برو.»
او تأکید می‌کند که حتی وقتی خطر انتقام‌جویی طالبان، قتل‌های هدفمند فعالان حقوق بشر و بازداشت‌های گسترده را یادآوری کرده، بازهم همین پاسخ را شنیده است.
فساد و آزادی در برابر پول
به گفته احمد، در زمان بازداشت مشاهده کرده که:
افراد دارای نامه حمایتی
افراد فاقد هرگونه مدرک هویتی
در برابر پرداخت «مبالغ گزاف» آزاد می‌شدند.
اما او، با وجود داشتن مدارک معتبر، آزاد نشد.
بعداً آگاه شد که همسایه‌اش در برابر پنجاه هزار کلدار، منزل او را به پولیس معرفی کرده است.
اخراج اجباری بدون طی شدن روند قانونی
طبق روایت احمد:
هیچ نهاد قانونی با او مصاحبه نکرد،
هیچ وکیل یا نماینده حقوقی اجازه ورود نداشت،
هیچ روند قانونی طی نشد،
و در نهایت به شکل کاملاً اجباری و خلاف اصول بین‌المللی به افغانستان اخراج شد.
جایی که اکنون با تهدید جدی جانی، خطر انتقام‌جویی طالبان و ناامنی گسترده روبه‌روست.
پیامدهای روانی و وضعیت فعلی
احمد می‌گوید پس از این رویداد:
شب‌ها خواب ندارد،
دچار اضطراب شدید و حملات ترس شده،
احساس امنیت یا ثبات ندارد،
و می‌گوید: «احساس می‌کنم زندگی از من گرفته شده است.»
درخواست‌های رسمی احمد از نهادهای بین‌المللی
او از سازمان‌های حقوق بشری و مراجع بین‌المللی خواسته است:
۱. ثبت و بررسی این نقض جدی حقوق بشر
۲. اقدام فوری برای توقف تهدیدات جانی و تأمین حفاظت
۳. تسریع روند تخلیه به دلیل پرونده فعال مهاجرتی
۴. تحقیق رسمی درباره نقض اصل عدم بازگرداندن توسط مقامات پاکستانی
۵. ارائه حمایت فوری حقوقی، امنیتی و انسانی
