غزه؛ نسل‌کُشی خاموش و خاکسپاری انسانیت

دسته: تحلیل
نویسنده: ضیا ضیایی
1404/05/05
10:09 ق.ظ
بازدید: 3

پایگاه خبری تحلیلی روایت : غزه امروز، نه یک نقطه‌ی جغرافیایی، که زخم‌ِ بازی است بر پیکر بشریت. آمارهای هولناک – ۵۸ هزار شهید، ۱۴۰ هزار زخمی، ۱۲۷ قربانی گرسنگی – تنها ارقامی خشک نیستند؛ آن‌ها گواهی می‌دهند بر فروپاشی کامل آنچه «تمدن»، «حقوق بشر» «وجدان جهانی» نامیده می‌شود. در این تراژدی بی‌سابقه، سکوت جامعه بین‌الملل، به‌ویژه جهان اسلام، نه بی‌تفاوتی، که همدستی در جنایت است. غزه، محک آخر انسانیت عصر ماست.

غزه امروز، نه یک نقطه‌ی جغرافیایی، که زخم‌ِ بازی است بر پیکر بشریت. آمارهای هولناک – ۵۸ هزار شهید، ۱۴۰ هزار زخمی، ۱۲۷ قربانی گرسنگی – تنها ارقامی خشک نیستند؛ آن‌ها گواهی می‌دهند بر فروپاشی کامل آنچه «تمدن»، «حقوق بشر» «وجدان جهانی» نامیده می‌شود. در این تراژدی بی‌سابقه، سکوت جامعه بین‌الملل، به‌ویژه جهان اسلام، نه بی‌تفاوتی، که همدستی در جنایت است. غزه، محک آخر انسانیت عصر ماست.

فاجعه برنامه‌ریزی‌شده؛ گرسنگی به‌مثابه سلاح

رژیم صهیونیستی، گرسنگی را به ابزاری برای نسل‌کُشی تبدیل کرده است. محاصره‌ی چندین دهه‌ای بویژه پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، و ممانعت عمدی از ورود غذا و دارو، نقض صریح کنوانسیون‌های ژنو و جنایت جنگی است. مرگ ۱۲۷ نفر، از جمله ۸۵ کودک، بر اثر گرسنگی، تصادفی نیست؛ نتیجه‌ی سیاستی حساب‌شده برای درهم‌شکستن مقاومت از طریق نابودی تدریجی جسم و روح یک ملت است. این، «قتل تدریجی» تحت نور خورشید و در برابر چشم جهانیان است.

فروپاشی حقوق بین‌الملل: عدالت برای ضعیفان، مصونیت برای قدرتمندان

تمام ساختارهای حقوقی بین‌المللی در برابر غزه به تمسخر گرفته شده‌اند. کشتار غیرنظامیان، هدف‌گیری بیمارستان‌ها و مدارس، استفاده از سلاح‌های ممنوعه و ایجاد عمدی قحطی، همگی زیر ذره‌بین قوانین بین‌المللی جنایت محض هستند. پرسش تلخ اینجاست: آیا دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) فقط برای محاکمه‌ی دستگیری رهبران آفریقایی ایجاد شده؟ چرا شورای امنیت، با وتوهای پیاپی آمریکا، حتی قادر به محکومیت یک جنایت آشکار نیست؟ عملکرد این نهادها ثابت کرده که «حقوق بین‌الملل» ابزاری است در خدمت قدرت‌های غالب، نه ضامن عدالت برای مظلومان. غزه، تابوت اطمینان‌بخش بودن این نظام ناعادلانه را به خاک سپرده است.

خیانتِ خاموش؛ جهان اسلام و سکوتِ مرگبار

در این فاجعه‌ی انسانی، سکوت و بی‌عملی بسیاری از دولت‌های جهان اسلام، خیانتی تاریخی است. سازمان همکاری اسلامی به انبوهی از قطعنامه‌های بی ارزش بسنده کرده است. برخی دولت‌های عربی، گاه در سایه‌ی عادی‌سازی روابط، عملاً به تداوم جنایت کمک می‌کنند. در حالی که مردم خیابان‌های جهان اسلام فریاد «غزه تنها نیست» سر می‌دهند، سکوت رهبران آن‌ها بلندتر از هر فریادی طنین‌انداز است. کجاست تحریم اقتصادی فراگیر؟ کجاست قطع رابطه‌ی دیپلماتیک جمعی؟ کجاست فشار واقعی بر حامیان رژیم صهیونیستی؟ این سکوت رهبران، خون کودکان غزه را بر دامان آن‌ها می‌ریزد و مشروعیت اخلاقی‌شان را برای همیشه مخدوش می‌کند. جهان اسلام با عمل نکردن، خود را در حاشیه‌ی تاریخ بشریت قرار داده است.

غرب و رسانه‌ها؛ از مدعیان دروغین تا مباشران جنایت

جهان غرب، با ادعای دیرینه‌ی حمایت از حقوق بشر، نقاب از چهره برداشته است. آمریکا و اروپا، با تأمین تسلیحات و حمایت سیاسی بی‌قیدوشرط از رژیم صهیونیستی، مستقیماً در جنایت شریک هستند. رسانه‌های جریان اصلی غرب، با سانسور سیستماتیک، تحریف واقعیت‌ها و انسان‌زدایی از فلسطینیان، نقش «پاک‌کننده‌ی وجدان» عمومی را بازی می‌کنند. سکوت سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری در غرب در قبال این ابعاد جنایت، آخرین میخ بر تابوت اعتبار آن‌هاست. حمایت غرب از صهیونیسم، ثابت کرد که «حقوق بشر» در گفتمان غربی، ابزاری گزینشی و مبتنی بر منافع استراتژیک است.

غزه؛ محک تاریخ و زنگ بیداری بشریت

غزه امروز تنها یک بحران انسانی نیست؛ زلزله‌ای اخلاقی است که بنیان‌های دروغین نظم جهانی را لرزاند. سکوت در برابر این فاجعه، سقوط جمعی در پرتگاه بی‌اخلاقی است. اگر وجدان جهانی امروز در غزه بیدار نشود، فردا نوبت هر نقطه‌ی دیگر جهان خواهد بود. واژه‌های مقدسی چون «حقوق بشر»، «جامعه‌ی جهانی» و «عدالت» اگر نتوانند جلوی این نسل‌کُشی را بگیرند، برای همیشه بی‌معنا خواهند شد. نجات غزه، نجات باقیمانده‌ی شرافت و انسانیت مشترک ماست. تاریخ با قلمی از آتش، سکوت‌کنندگان و همدستان را محکوم خواهد کرد. غزه می‌سوزد، و شعله‌های آن، آیینه‌ی تمام‌نمای فروپاشی اخلاقی عصر ماست.

نوشته های مرتبط :