اسراییل؛ نمایش ناقهرمانی و درماندگی در غزه و لبنان

دسته: تحلیل
نویسنده: عبدالشهید ثاقب
۱۴۰۳/۰۷/۰۷
۱۰:۲۵ ق٫ظ
بازدید: 4

پایگاه خبری تحلیلی روایت : پس از نزدیک به یک‌سال کشتار و نسل‌کشی مردم مسلمان فلسطین در غزه، رژیم صهیونیستی اسراییل در حال حاضر نوک پیکان حملات وحشیانه‌ی خود را متوجه حزب‌الله در لبنان کرده است. در نزدیک به ۹ ماه گذشته، این رژیم بیش‌تر از ۱۰۰ هزار انسان مسلمان – به شمول کودکان و زنان- را در غزه کُشت و اینک مصروف کشتار مردم غیرنظامی لبنان است. برخی‌ها شاید حملات وحشیانه و کشتارهای غیرنظامیان در لبنان و غزه را نشانه‌ی قوت رژیم اسراییل بدانند، اما نیم نگاه پدیدارشناسانه به خشونت و توحش نشان می‌دهد که هر توحش و خشونتی نشانه‌ی زورآوری و قدرت نیست، بلکه گاهی نوع نمایش درماندگی و بیچاره‌گی و ضعف نیز می‌باشد.

پس از نزدیک به یک‌سال کشتار و نسل‌کشی مردم مسلمان فلسطین در غزه، رژیم صهیونیستی اسراییل در حال حاضر نوک پیکان حملات وحشیانه‌ی خود را متوجه حزب‌الله در لبنان کرده است.

در نزدیک به ۹ ماه گذشته، این رژیم بیش‌تر از ۱۰۰ هزار انسان مسلمان – به شمول کودکان و زنان- را در غزه کُشت و اینک مصروف کشتار مردم غیرنظامی لبنان است.
برخی‌ها شاید حملات وحشیانه و کشتارهای غیرنظامیان در لبنان و غزه را نشانه‌ی قوت رژیم اسراییل بدانند، اما نیم نگاه پدیدارشناسانه به خشونت و توحش نشان می‌دهد که هر توحش و خشونتی نشانه‌ی زورآوری و قدرت نیست، بلکه گاهی نوع نمایش درماندگی و بیچاره‌گی و ضعف نیز می‌باشد.

یکی از کسانی که به خشونت از این منظر نگاه کرده، اندیش‌مند کانادایی به نام ژوزف پستیو است. او در مقاله‌ای که زیر عنوانِ «خشونت، درماندگی و فردگرایی» نوشته است، تروریسم و خشونت سیاسی را مرتبط با درماندگی و بی‌چاره گی می‌خواند.

این اندیشمند کانادایی می‌‎نویسد که وقتی فردی یا ملتی و گروهی در وضعیت ناتوانی و درماندگی قرار می‌گیرد، تلاش می‌کند با توسل به خشونت بی‌حدوحصر و توحش ابراز وجود کند و در حالی که کاملا درمانده و بی‌چاره است ادای یک قهرمان را دربیاورد. مانند آن «مرد خشم‌گینی که گوشش به حرف حسابی و منطقی بدهکار نیست و به تنگ آمده است و نعره می‌زند و حمله‌ور می‌شود و گرد و خاک می‌کند.». این مرد، به قول ژوزف پستیو، «در واقع آدمی بیچاره و درمانده است که تسلط و کنترلی بر اطراف خود ندارد.»
من تا جایی که می‌بینم توحش و خشونت بی‌حدوحصر اسراییل در غزه و لبنان را نیز می‌توانیم در همین چارچوب مفهومی تحلیل کرد.

همچنین بخوانید: تلاش شورای امنیت سازمان ملل برای تصویب قطعنامه آتش‌بس در غزه ناکام شد

بیایید از حمله ۷ اکتبر حماس به رژیم صهیونیستی آغاز کنیم. این حمله که در تاریخ مبارزات مردم مظلوم فلسطین بی‌سابقه بود، تمام اعتبار نظامی، سیاسی و امنیتی رژیم اسراییل را زیر سوال برد و بر اسطوره‌ی شکست‌ناپذیری این رژیم خط بطلان کشید. به دنبال این حمله، صهیونیست‌ها برای اعاده‌ی حیثیت بربادرفته‌ی خود به غزه تجاوز کردند و در ۹ ماه تمام از آسمان و زمین بر ساکنان آن‌جا بمب و خمپاره ریختند و بیش‌تر از صدهزار غیرنظامی را شهید و زخمی کردند، اما جز رسوایی و بی‌آبرویی، به هیچ یک از اهداف ازقبل‌تعیین‌شده‌ی خود دست نیافتند. یکی از این اهداف، آزادی گروگان‌ها بود، اما هنوز که هنوز است ۱۰۰ تن آن‌ها نزد حماس گروگان است.

به دنبال ناکامی رژیم اسراییل در غزه اکنون تلاش دارند با راه‌اندازی حملات وحشیانه در لبنان، قهرمان‌بازی دربیاورند. این حملاتی که در لبنان جریان دارد در واقع نمایش درماندگی رژیم صهیونیستی اسراییل در جنگ غزه است. چند روزی این‌جا نیز گردوخاک راه خواهند انداخت و وحشت و دهشت برپا خواهند کرد، اما سرانجام با ذلت و خواری، ناکامی و درماندگی خود را خواهند پذیرفت.

امروزه هیچ رژیمی در دنیا درمانده‌تر از رژیم اسراییل نیست. این رژیم در حال حاضر از همه سو در محاصره محور مقاومت قرار دارد. حملاتی را که نیز این رژیم تا هنوز در غزه و لبنان راه‌اندازی کرده است، جز شرم‌ساری اخلاقی در دنیا چیزی دیگری برایش به ارمغان نیاورده است.
از این منظر که بنگریم، حملات این رژیم در لبنان و غزه به جای این که قدرتش را نشان دهد، در واقع نشان‌دهنده‌ی ضعف و درماندگی‌اش است.
من معتقدم که جریان مقاومت اگر کمی صبور باشد و همین گونه به ایستادگی خود ادامه دهد، رژیم اسراییل به زودی شکست خود را خواهد پذیرفت و حتا ممکن است که از درون دچار فروپاشی شود.

همچنین بخوانید: فتوای آیت‌الله سیستانی در حمایت از لبنان؛ آیا قضیه داعش بالای اسراییل در لبنان تکرار می‌شود؟

نویسنده: عبدالشهید ثاقب

نوشته های مرتبط :