آن‌روزها فروغ به‌ چه فکر می‌کرد؟ به‌خوش‌بختی‌اش یا به‌بدبختی‌اش؟

دسته: تحلیل
نویسنده: تقی سعادت «علی»
۱۴۰۳/۰۷/۱۶
۲:۳۶ ب٫ظ
بازدید: 10

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در جای‌که همه‌چیز سنتی باشد؛ اگر حرف بزنی سنت، اگر نان بخوری سنت، اگر بیرون از خانه بروی سنت؛ حتا نامه‌های عاشقانه هم جزء سنت شده بود و هنوز که هنوز است بازهم این سنت کارش را می‌کند. در آن وقت‌که فروغ فرخزاد برای پروز شاپور نامه می‌نوشت؛ چقدر دوران سخت و پر از فشارهای زیاد بوده، ولی فروغ هیچ‌گاهی خودش را در مقابل سنت و در مقابل ادعای خانواده تسلیم نکرد، فقط‌وفقط به‌عشق که دچار شده بود، به‌ آن فکر می‌کرد و برای به‌دست‌آوردن پرویز شاپور از هر راه که بود

در جای‌که همه‌چیز سنتی باشد؛ اگر حرف بزنی سنت، اگر نان بخوری سنت، اگر بیرون از خانه بروی سنت؛ حتا نامه‌های عاشقانه هم جزء سنت شده بود و هنوز که هنوز است بازهم این سنت کارش را می‌کند.
در آن وقت‌که فروغ فرخزاد برای پروز شاپور نامه می‌نوشت؛ چقدر دوران سخت و پر از فشارهای زیاد بوده، ولی فروغ هیچ‌گاهی خودش را در مقابل سنت و در مقابل ادعای خانواده تسلیم نکرد، فقط‌وفقط به‌عشق که دچار شده بود، به‌ آن فکر می‌کرد و برای به‌دست‌آوردن پرویز شاپور از هر راه که بود استفاده کرد؛ گاهی با التماس، پیش پدر و مادر، گاهی هم از خدا با چشم‌های اشک‌آلودش کمک خواست و بالاخره این خواسته‌ها به‌فروغ سرکش تن داد.
در جایی ازین نامه‌ها فروغ به‌پرویز می‌نویسد: “پرویز محبوبم، می‌خواهم لباس عروسی‌ام را خودم بدوزم؛ چون کسی آن‌طوری‌که من می‌خواهم دوخته نمی‌تواند و دیگر این‌که قیمت‌اش زیاد می‌شود”.
این قسمت چقدر زیباست که فروغ فکر می‌کند؛ همین بی‌پولی بهانه‌ی به‌دست خانواده‌ام می‌دهد؛ ولی من باید این را بشکنم و دیگر چیزی نباشد.
چیزی‌که خیلی زیاد در نامه‌های فروغ به‌چشم می‌خورد؛ شدت علاقه‌ی او به پرویز است و این شدت گاهی با اندک‌ترین حرفِِ شکسته می‌شود، چون در آن‌جا انتظار از طرف مقابل ندارد.
در چند نامه‌ی فروغ گِله از پرویز شاپور زیاد به‌چشم می‌خورد، فروغ می‌گوید: “پرویز نمی‌دانم چرا تو اینقدر در مقابل عشق من بی‌تفاوت استی و چرا این‌قدر سنگ‌دل نسبت به‌حرف‌هایم استی”.
همین صبوری‌های پرویز شاپور برای فروغ؛ گاهی سخت تمام می‌شد و حوصله‌ی فروغ را سر می‌برد.
مهم‌ترین چیزی‌که درین نامه‌ها دیده می‌شود؛ فروغ بسیار یک‌آدم آزاداندیش می‌باشد و به‌هیچ شرط و قیدوبندی وابسته نیست، اما شرایط برایش مجبوراً تحمیل می‌کند.
در فرجام می‌توان یافت که فروغ فرخزاد زندگی را همیشه از لابه‌لای پنجره‌‌های می‌دید که پرویز شاپور آن‌طرف پنجره باشد و اگر هم‌ نباشد روحِ سرکش فروغ پژمرده می‌شد.

نویسنده: تقی سعادت «علی»