چکیده انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ش، به رهبری امام خمینی بهعنوان یک رخداد سیاسی_دینی بیسابقه در دورۀ معاصر، تأثیرات ملی در داخل کشور و فراملی بر بسیاری از کشورهای منطقه و جهان بهویژه پاکستان برجای گذاشت. این مقاله که با روش توصیفی_تحلیلی برمبنای نظریه پخش نوشته شده، به بررسی ابعاد مختلف تأثیرگذاری انقلاب اسلامی ایران بر مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در پاکستان میپردازد. یافتههای این نوشته نشان میدهد که انقلاب اسلامی از طریق پخش سرایتی، سلسلهمراتبی و جابهجایی، توانست خودآگاهی سیاسی و هویتی شیعیان پاکستان را تقویت کند، موجب پیدایش نهادهای سیاسی شیعه گردد و حتی احزاب
