به‌عنوان یک مخاطب خوب شعر، حداقل انتظار من از شاعران امروز افغانستان، به‌خصوص عده‌ای از شاعرانی که توانایی و ظرفیت آن‌ها را می‌توانم به درستی درک کنم، بسیار بلند تر از چیزی است که می‌نویسند. انتظار داشتم ورق عاشقانه‌های عصر جمهوریت در دودمان امارت، تغییر بخورد. هرچند که مخالف آن نیستم تا شاعر نیز، از تعریف خط و خال دست بردارد چنانکه این بازدارندگی من از شعر عاشقانه، تعبیری به‌عنوان محدود کردن نقش صورت و زیبایی زن/مرد در شعر باشد؛ اما چرا ما در تاریخ زبان و ادبیات پارسی شاعران بی‌شماری چون رودکی، حافط شیرازی، مولانا جلال‌الدین محمد بلخی،
