احمد ظاهر، نامی که با تار و پود کودکی‌ام گره خورده، صدایی که لالایی شب‌هایم بود و همدم خلوت‌های نوجوانی‌ام. نوشتن از او برایم نه یک وظیفه، که ادای دینی است به هنرمندی که با ترانه‌هایش، روح و جان هرکسی را صیقل می‌دهد. احمد ظاهر، هنرمندی محبوب افغانستان است که در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ می‌زیست. نسل نو جز تصویرهای سیاه و سفید، صدای جاودانه‌ی او و داستان غم‌انگیز ترور وی، چیز دیگری از این هنرمند پرآوازه نمی‌دانند. با این همه، صدای او طنین‌انداز هر بوم و بری بوده و هنوز در خلوت هر فارسی‌زبانی راه دارد. یادم
