سخن اندر باب جاذبه‌هایی قوم‌گرایی است. یکی از جاذبه‌های قوم‌گرایی به باور من، مفت‌خوری و لمپن‌پروری است. قوم‌گرایی دسترخوان بزرگی از افتخارات تاریخی نیاکان را فرارویت پهن می‌کند و به هر تنبل ولمپن، کسانی که حتا کوچک‌ترین نقشی هم در چرخة خلق و آفرینش این افتخارات نداشته باشند، اجازة نشخوارکردن آن‌ها را می‌دهد. قوم‌گرایی، سفره‌ی مفت‌خوری است. مفت‌خوری، تنها عبارت از تگدی‌گری یا زندگی‌کردن با اعانه‌های دولتی و یا شخصی کسی دیگری نیست، بل شامل نشخوارکردن و سرمست شدن از سفره‌ی افتخارات نیاکان نیز می‌شود. مکانیسم شریک‌شدن در این سفره، خیلی ساده و سهل است: احساس خودیکی‌بینی با نیاکان
