این روزها شهر تیانجین چین میزبان بزرگترین اجلاس سازمان همکاری شانگهای از زمان تأسیس آن در سال ۲۰۰۱ است؛ نشستی که نهتنها از نظر تعداد شرکتکنندگان بیسابقه است، بلکه از نظر پیامهای سیاسی و ژئوپلیتیکی نیز نقطه عطفی در تحولات جهانی محسوب میشود. حضور رهبران کشورهای کلیدی مانند چین، روسیه، هند و ایران در کنار نمایندگان سازمانهای بینالمللی، این اجلاس را به صحنهای برای نمایش همگرایی جنوب جهانی در برابر فشارهای غرب بدل کرده است. یعنی در شرایطی که جهان با بحرانهای چندوجهی مواجه است؛ از جنگ اوکراین و نسلکشی در غزه گرفته تا تنشهای فزاینده در آسیا و