آقای عزیزی ! پیش از هر چیز، باید به شما یادآور شد که این ثروت را از خون، پوست و استخوان همین مردم مظلوم، فقیر و محروم جنگ زده افغانستان به دست آورده‌اید ؛ مردمی که دهه‌هاست زیر بار جنگ، آوارگی، بی‌هویتی و بی‌وطنی جان می‌دهند. شما از سرزمینی برخاسته‌اید که در آن، مرگ‌ومیر مادران به دلیل نبود مراکز صحی، در بالاترین سطح جهانی قرار دارد. در جایی که از هر سه مادر، یکی جان خود را هنگام زایمان از دست می‌دهد، چون راهی به مراکز درمانی ندارند، چون هیچ امکاناتی برایشان فراهم نیست. پس از سقوط کشور
