گواهی برخی از فعالان معاصر طاهر بدخشی که با او معاشرت و رای‌زنی داشتند نشان می‌دهد که ایشان به رغم این که نظرات رادیکال در ناسیونالیسم داشت و هر قوم ساکن کشورش را مستحق داشتن دولت می‌دانست و ایده‌ی نظم فدرالی را ترویج می‌کرد، در مواردی بسیاری در عمل پراگماتیست بود و به قدرت رسیدن نیروهای اسلام‌گرا را خطر جدی می‌دانست. دستگیر پنجشیری در کتاب خاطراتش نوشته است که پس از وحدت جناح‌های خلق و پرچم در بهار سال ۱۳۵۶، تره‌کی و کارمل او را نزد طاهر بدخشی فرستادند و از طریق او به بدخشی پیام دادند که سازمانش
