در پایگاه خبری تحلیلی روایت، مقاله ای از حکیم حکمت مطالعه کردم، که به مناسبت عید سعید اضحی منتشر شده بود با زبان صریح و گاهی تند، رهبران و چهره های سیاسی را به باد انتقاد گرفته و آنها را به توهم رهبری و فقدان اراده‌ی واقعی برای اقدام متهم می‌کند. اگرچه بخشی از این انتقادات، پژواکی از ناامیدی و دل‌زدگی عمومی نسبت به نیروهای سنتی سیاسی در افغانستان است، اما از منظر تحلیلی، این مقاله دچار ساده‌سازی، غفلت از پیچیدگی‌های سیاسی و نادیده‌انگاری واقعیت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی است. در این نوشتار، تلاش می‌شود تا با نگاه انتقادی، تحلیلی
