یکی از خطرناک‌ترین مغالطه‌های منطقی، تعمیم ناروا است؛ یعنی صدور یک حکم کلی بر اساس چند تجربه محدود، سطحی یا نادر. در این خطای ذهنی، فرد به‌جای تحلیل عمیق، با استناد به موارد استثنایی، داوری کلی می‌کند. شاید در نگاه اول، چنین قضاوتی ساده و بی‌اهمیت به نظر برسد، اما در عرصه‌های اجتماعی، به‌ویژه در روابط میان ملت‌ها و اقوام، این نوع تعمیم‌ها می‌توانند پیامدهایی عمیق و طولانی‌مدت به بار آورند. پیامدهایی که گاه به شکل نفرت، بی‌اعتمادی و گسست‌های فرهنگی بروز می‌کنند. در تنش‌های اخیر پیرامون وضعیت مهاجران افغانستانی در ایران، شاهد نوع بارزی از این مغالطه بودیم.
