این روزها هرچه می خوانیم انکار است. انکار هویت‌ها، ارزش‌ها، رنج‌ها و ستم‌های که در گذشته بر مردم افغانستان رفته و اکنون می‌رود. ما همه‌چیز را انکار می‌کنیم و فاجعه‌باری این داستان در آنجاست که این انکار به یک فرهنگ تبدیل می‌شود. تحمل دیگری در جامعه افغانستان سخت شده است، انگار همه رابطه‌ها گسسته و ما از هم‌وطنی به دشمنان ارزش‌ها و تاریخ یکدیگر تبدیل شده‌ایم. این وضع دامن روشن‌فکران افغانستان را نیز گرفته است، به مخدری می‌ماند که همه می‌دانند ضرر دارد، ولی چون به آن اعتیاد دارند، از بام تا شام بر طبل آن می‌کوبند. فردیت را
