چندسال پیش، کتاب “نوآوری، تحریم و تاویلِ” نصر حامد ابوزید، قرآن‌پژوه و متفکر نام‌آشنای مصری را می‌خواندم که در بخشی از آن گفت‌وگو و پرسش‌وپاسخی با نویسنده نیز گنجانیده شده بود. در یکی از پرسش‌ها، پرسش‌گر نگاه و نظر ابوزید را در باب “غرب” می‌جوید و به‌گونه‌ای جزئی‌تر و روشن‌تر، در باره‌ای گرِه کور و فروبسته‌ای دیرپای اسرائیل و فلسطین می‌پرسد. ابوزید می‌‌آورد که سخن‌گفتن از “غرب”، باریک‌بینی‌ای می‌طلبد که ما را به‌مغالطه و آمیختن مسائل نیافکند؛ از این‌رو، می‌بایست دستکم میان دو “غرب” تفکیک کرد: غرب تمدّنی و غرب سیاسی. غرب تمدّنی همان است که خاست‌گاه
