امروز روزی بزرگداشت از حافظ، آن رند مشهور شیراز است. در تاریخ ادبیات ما، کمتر نامی به ژرفای «حافظ» در جان مردم ریشه دوانده است. او تنها شاعر نیست، یک تجربه‌ی جمعی است؛ حضورش در حافظه‌ی فرهنگی ما مثل عطر نان تازه در صبحِ جمعه است، چیزی که با زندگی آمیخته، بی‌آن‌که بخواهی، در رگ‌هایت جاری است. نام حافظ را نخستین‌بار در مسجد محله‌مان شنیدم. معمول بود/است که بعد از ختم قرآن پیش ملا باید حافظ بخوانی. ضمن اینکه خواندن اشعار دیوان حافظ حال و هوای درس را عوض می‌کرد، حس عجیبی به آدم نیز می‌داد، انگار پس از
