شب به کندی و سختی می گذرد، هر قدر خود را به مبایل همراه ام مصروف می‌سازم خواب به سراغم نمی آید. ساعت از نیمه های شب گذشته و ۱۲:۴۵ دقیقه به وقت کابل است. با دوستی در آن سوی دنیا پیام می‌گذارم و جویای حالش می‌شوم، دلیل بیداری ام را تا ناوقت شب جویا می شود، پاسخ قناعت بخشِ ندارم و می‌گویم که خودم نیز نمیدانم چرا تا این وقت شب خواب به سراغم نمی آید. از من‌پرسان می‌کند که حتما تشویش میکنی و نگران چیزی هستی؟ برایش با صدای لرزان و گرفته صدا می‌گذارم که: چگونه
