با وجود اینکه امروزه سیاست در افغانستان نامی خوش ندارد، اما سیاست ماهیت شریفی دارد و در فرهنگ‌ها و جوامع دیگر، سیاست را یکی از شریف‌ترین، تعالی‌ترین و ضروری‌ترین فعالیت‌های انسانی می‌دانسته‌اند. ارسطو، به‌عنوان معلم اول علم سیاست، می‌گوید: «مشارکت در حیات دولت‌شهر، شهروند فعال بودن، سخن گفتن و کنشگری در عرصه‌ی عمومی از جمله بالاترین خیرهایی است که آدمیان می‌توانند اشتیاقش را داشته باشند.» در سیاست، انسان‌ها نشان می‌دهند که از چه توانایی‌هایی برخوردارند و چگونه می‌توانند تأثیرگذار باشند و سرنوشت خود را رقم زنند. اما در افغانستان، وقتی از سیاست، کنشگری سیاسی و فعالیت سیاسی حرف می‌زنید،
