پس از لشکر کشی آمریکا به افغانستان در سال ۲۰۰۱، در کنار طرح حکومت جمهوری مبتنی بر دمکراسی؛ یکی از برنامه های اصلی دیگر که البته نیروهای ناتو روی دست گرفت آموزش، تجهیز و ایجاد ارتشی قوی برای مقابله با حملات تروریستی منجمله قدرت گیری مجدد طالبان در کشور بود. در حالی‌که پایه های دمکراسی از همان آوان بنابر تقلب‌های سازمان یافته انتخاباتی و دخالت مستقیم امریکا و غرب در گزینش رییس جمهور لرزان بنا شده بود، اما سقوط ۱۱ روزه کابل و ولایات به دست نیروهای طالبان با وجود ارتش منظم و ملی و… بسیار غیر مترقبه بود.
