در دل کوه‌های سر به فلک کشیده افغانستان، جایی که روزگاری صدای خنده و شوق دختران جوان در کوچه‌ها طنین‌انداز بود، اکنون سکوتی سنگین و غم‌انگیز حاکم است. دخترانی که با چشمان مملو از امید و قلب‌هایی پر از آرزو، به آینده‌ای روشن می‌اندیشیدند، امروز در بندهای نامرئی گرفتار شده‌اند. تحصیل، برای هر انسانی حق طبیعی است؛ اما در این سرزمین، این حق به یک رویا تبدیل شده است. مدارس بسته‌اند و درهای علم بر روی دختران جوان قفل شده است. آنها که روزی با شوق و ذوق به کلاس درس می‌رفتند، حالا در خانه‌هایشان محبوس شده‌اند. هر روزی
