دو شب پیش، جمعی از دوستانِ زلال‌تر از آب روان در یک برنامه‌ی غافل‌گیرانه از ۳۸ سالگی‌ام بزرگداشت کردند. من اگرچه در زندگی‌ام کم‌تر پای‌بندِ مناسبت‌ها و رسوم و عنعنات بوده‌ام ، اما «جشن تولد» همیشه برایم جذابیت ویژه‌ی داشته است. من نگاهی که به جشن تولد دارم، نگاه فلسفی است: ۱) تقابل جشن تولد با فاشیسم: من برگزاری جشن تولد را نوع تقابل با «فاشیسم» و مبارزه علیه آن می‌دانم. یکی از ویژگی‌های عمده‌ی فاشیسم، ستایش از مرگ یا «مرگ‌طلبی» است. اومبرتو اکو یکی از ویژگی‌های فاشیسم، مرگ‌طلبی را می‌داند. او می‌گوید که: «در نیا-فاشیسم، نبرد برای زندگی
