ترور جنرال سریع شوکآور و تکان دهنده بود. تکان دهنده ازین لحاظ که فرماندهان ضد طالب بیآنکه برای وطن در برابر طالب شهید شوند، در غربت و بیمهری طعمهی دشمن هستند. ترور جنرال اکرامالدین سریع را نمیتوان صرفاً بهعنوان یک حادثه امنیتی منفرد ارزیابی کرد. این رویداد، در بستر گستردهتری از مناسبات قدرت، سرکوب فرامرزی و آسیبپذیری کنشگران سیاسی و نظامی مخالف طالبان در تبعید قابل فهم است. یکی از مؤلفههای کلیدی این آسیبپذیری، پدیدهای است که میتوان از آن بهعنوان «رسانهزدگی سیاسی» یاد کرد؛ وضعیتی که در آن کنش، پیش از آنکه از پشتوانه نهادی و امنیتی برخوردار
