سخنان خالد حنفی، وزیر امر به معروف و نهی از منکر طالبان، که در آن مخالفان این گروه را «دشمنان خدا» نامیده است، سوالات عمیقتری را پیرامون مفهوم «دوستی با خدا» و رفتارهای انسانی ایجاد میکند. آیا گروهی که به نام و ظاهر دین و شریعت برگزیدهاند، میتواند با اقدامات خشونتآمیز و سرکوب اقوام و زنان به خود لقب «دوست خدا» بدهد؟ آیا جنگی که با نام جهاد و اجرای شریعت اما در پی به قتل رساندن انسانها و حذف گروههای مختلف اجتماعی، به ویژه زنان و اقوام و مذاهب، باشد، میتواند با این برچسب مشروعیت پیدا کند؟ در