مقدمه: نیکولو ماکیاولی، فیلسوف و سیاستمدار ایتالیایی، در کتاب مشهور خود، “شهریار”، به بررسی چگونگی کسب، حفظ و گسترش قدرت سیاسی می‌پردازد. باب دهم این کتاب به طور خاص به سنجش قدرت کشور شهریاری و توانایی آن در مقابله با تهدیدات خارجی اختصاص دارد. ماکیاولی در این بخش، دو نوع شهریار را متمایز می‌کند: شهریاری که به تنهایی قادر به دفاع از سرزمین خود است و شهریاری که برای بقا نیازمند کمک دیگران است. تمرکز اصلی ماکیاولی در این باب، ارائه راهکارهایی برای شهریاران قدرتمندی است که خواهان حفظ و ثبات حکومت خود هستند. تحلیل و گسترش نکات
