افغانستان در پنج دهه گذشته، شاهد چندین نوع نظام سیاسی متفاوت بوده است. از جمهوری داوودخان تا امارت دوم طالبان. این نظام‌ها، هرکدام با داعیه‌ای متفاوت، تلاش کردند ساختار قدرت را در انحصار خود بگیرند. اما آنچه در این نیم‌قرن تجربه سیاسی به‌وضوح دیده می‌شود، شکست نظام‌هایی است که نتوانستند اجماع ملی را شکل دهند و اقوام مختلف را در ساختار قدرت شریک سازند. در افغانستان که بافت اجتماعی آن از اقوام گوناگون تشکیل شده و تنوع مذهبی نیز در آن دیده می شود، هرگونه انحصار قدرت به‌طور طبیعی منجر به بی‌ثباتی، خشونت و فروپاشی مشروعیت سیاسی می‌شود. حکومت
