چند روز می‌شود از سر تنبلی و بی‌مضمونی بیش از حد معمول سرگرم انترنت شده‌ام. دیشب ویدیو‌های لایف جوانان افغانستانی را تماشا می‌کردم؛ جوانانی که سرگرم دشنام‌های ناموسی علیه همدیگر هستند. عجیب‌تر این بود که، هزاران جوان افغانستانی دیگری مثل من، از سر بی‌مضمونی و بیکاری سرگرم تماشای لایف آنان هستند و از دو و دشنام آنان لذت می‌برند. دیشب به این فکر افتادم که واقعا ما و نسل ما به کدام سو روان هستیم؟ با اینهمه بی‌مضمونی، تنبلی، گمراهی و بی‌سرنوشتی، آینده چه خواهد شد؟ در یک نگاه ساده و سطحی، شاید در پاسخ بگوییم، سرنوشت مارا به
