چند روز پیش طالبی نوشته بود که افغانستان برای مدتی نیاز به حکومتِ توتالیتار دارد تا عوامل ناامنی را سرکوب و زمینه را برای توسعه فراهم کند. او می‌خواست با چنین استدلالی در واقع سیاست‌های طالبان را توجیه کند. در این‌که ما در دنیا مدل‌های توسعه‌ی اقتدارگرا داریم تردیدی نیست. مهم‌ترین نمونه‌ی این مدل، کشور چین است که امروزه دارد قله‌های اقتصاد جهان را یکی پی دیگری فتح می‌کند. اما حکومت طالبان را نمی‌توان گفت که به دنبالِ توسعه اقتدارگرا است. توسعه برای خود یک ذهنیت و فرهنگ می‌خواهد که از آن به «فرهنگ توسعه» یاد می‌شود. این
