امروزه منطقه‌گرایی/هم‌گرایی منطقهای یکی از کم‌هزینه‌ترین و کوتاه‌ترین مسیر‌های رسیدن به ثبات سیاسی ـ امنیتی و توسعه اقتصادی جمعی کشور‌ها‌یی که در یک منطقه تعریف‌شده جغرافیایی قرار دارند، شمرده می‌شود. وقتی نگاهی عمیق و آسیب‌شناسانه به بحران‌ها و منازعات تاریخی کشور‌های منطقه از آسیای مرکزی تا خاورمیانه و از جنوب و جنوب‌شرق آسیا تا کرانه‌های باختری رود اردن و شاخه افریقا داشته باشید، پی خواهید برد که بحران‌ها زمانی فروکش کرده و فضای صلح‌آمیز شکل گرفته است که اجماع منطقهای بر محور کشور غرق در بحران شکل گرفته است. افغانستان با توجه به واقع شدنش در نقطه اتصال
