ابوریحان محمد بن احمد البیرونی، مشهور به ابوریحان البیرونی، درسال ۳۵۲هجریقمری در روستای بیرون از توابع شهر خوارزم زاده شد. ابوریحان دانشمند و ریاضی‌دان، ستاره‌شناس، تقویم‌شناس، انسان‌شناس، تاریخ‌نگار، و طبیعت‌شناس و همه‌چیزدان، خرسان در سده چهارم و پنجم هجری بوده است. البیرونی را از بزرگ‌ترین دانشمندان مسلمان و یکی از بزرگ‌ترین دانشمندانِ خراسان در همه دوره‌ها می‌دانند. همچنان، او را پدرِ انسان‌شناسی می‌دانند. البیرونی به زبان‌های خوارزمی، فارسی، عربی، و سانسکریت مسلط بود و با زبان‌های یونانی باستان، عبری، توراتی و سُریانی آشنایی داشت. به گواهی تاریخ، بیرونی یک نویسنده بی‌طرف در نگارشِ باورهای مردمِ کشورهای گونه‌گون بود و
