شاعر پرچمدار زبان و فرهنگ است و شعرش پاسدار آن، که گاه باران عشق میشود و در زمین های کویر میبارد و این زمینک ها و جلگه های خشک شده را تازه و تر میکند و با واژه های سرشار از عشق و آرزو دل های پشمرده و افسرده را بهار و تازه میکند. از عشق می‌سراید و واژه‌گانش پیام برای دلهای عاشق و معشوق میشود. گاه فراق است، گاه رسیدن، گاه وصف میشود، گاه هم ز رفتن‌ها… حماسه میکند در دل کوه و کمر، دره و دریا، میان درختان توت و سپیدار، برای بته‌های بنفشه و ارغوان و
