این روزها که درد بیوطنی و مهاجرت بسیاری را میآزارد، شاید باری به این پرسش اندیشیده باشیم که چرا باوجود شعارهای پررنگ و آب و تلاشهای بسیار، افغانستان خانه مشترک همهی ساکنان آن نشد و امروز در اختیار کسانی قرار گرفته است که هیچ باوری به دیروز و امروز و فردای این کشور ندارند؟ این پرسش هرچند تنها پرسش امروز نیست. زمانی که در افغانستان دولتی به نام جمهوریت حاکم بود و در ساعتی غیرقابلپیشبینی، انتحارگران میآمدند و خود را در میان جمعی منفجر میکردند، بسیاری این پرسش را مطرح میکردند که چرا افغانستان خانه مشترک همه نشد؟ در