جامعه

روز جهانی زبان اشاره؛ بیایید صدای بی‌صداها شویم

۱۴۰۴/۰۷/۰۱ 11:50 بدون دیدگاه

زبان اشاره یکی از مهم‌ترین وسیله‌های ارتباطی برای افراد ناشنوا و کم‌شنوا به شمار می‌رود. این زبان راهی برای تبادل پیام و دریچه‌ای به آموزش، کار و مشارکت اجتماعی است. در بسیاری از کشورها، افراد ناشنوا با چالش‌هایی مانند تبعیض، بی‌توجهی و نگاه‌های منفی مواجه‌ اند. اما در افغانستان این قشر با مشکل‌های زیادتر و جدی‌تر دست‌وپنجه نرم می‌کنند. روز جهانی زبان اشاره هر سال در ۲۳ سپتامبر گرامی داشته می‌شود. سازمان ملل متحد این روز را به منظور ارتقای حقوق ناشنوایان و افزایش آگاهی عمومی ثبت کرده است. هدف از این مناسبت تاکید بر اهمیت زبان اشاره به‌حیث

جایگاه آموزش در تعالی و رشد جامعه

۱۴۰۴/۰۲/۱۸ 12:23 بدون دیدگاه

افغانستان اجتماع بی روح، نه جامعه زنده

۱۴۰۴/۰۲/۱۸ 09:30 بدون دیدگاه

ما مرده‌ایم. نه آن‌گونه که گور به تن بلرزد، بلکه آن‌گونه که دیگر گوری هم نمانده باشد. ما نفس می‌کشیم، راه می‌رویم، داد می‌زنیم، جنگ می‌کنیم، اما جامعه نیستیم؛ فقط جماعتی از جان‌به‌دربرده‌های تاریخ‌ایم که روح‌شان را جایی میان گورستان‌های فراموشی، تکه‌پاره‌های انفجار و فریادهای بی‌پاسخ جا گذاشته‌اند. افغانستان امروز جامعه نیست، اجتماع بی‌روهی‌ست؛ ازدحامی انسانی‌ست که پیوندش نه با معنا، ارزش و آرمان که با ترس، تعصب، فقر و قبیله‌گرایی بسته شده است. جامعه زمانی شکل می‌گیرد که انسان‌ها در پیوند با یکدیگر، تاریک‌ترین لحظات را به روشنایی بدل کنند، اما ما از تاریکی‌ها خاطره نداریم، فقط عادت

نقد جامعه مردسالاری

۱۴۰۳/۱۲/۲۸ 11:48 بدون دیدگاه

جامعه مردسالار جامعه‌ای است که در آن قدرت در دست مردان متمرکز شده و زنان تحت سلطه قرار می‌گیرند. این ساختار اجتماعی نه‌تنها حقوق زنان را محدود می‌کند، بلکه جامعه را به سمت نابرابری، سرکوب و رکود سوق می‌دهد. زنان، به‌عنوان نیمی از پیکره‌ی جامعه، در چنین نظامی اغلب نادیده گرفته می‌شوند و نقش‌هایشان به حاشیه رانده می‌شود. اما آیا نباید این ساختار ناعادلانه را به چالش کشید؟ چگونه می‌توان به مردسالاران یادآوری کرد که خود آنان نیز توسط زنان—مادرانشان—پرورش یافته‌اند؟ آیا آن‌ها از نقش زنان در شکل‌گیری و رشد جامعه بی‌خبرند؟ ۱. مردسالاری؛ ریشه‌های یک ساختار نابرابر مردسالاری

رسالت علمای دین در جامعه

۱۴۰۳/۱۲/۰۹ 14:34 بدون دیدگاه

از احساس تا عمل: میهن دوستی شرط لازم توسعه

۱۴۰۳/۱۱/۱۰ 09:12 بدون دیدگاه

مقدمه میهن دوستی و توسعه، دو مفهوم عمیق و پیچیده اند که در طول تاریخ نقش حیاتی در پیشرفت جوامع ایفا کرده اند. میهن دوستی، عشق آگاهانه و عملی به سرزمین و مردمان آن است که از احساس محض فراتر رفته و به اقدامات ملموس برای بهبود وضعیت جامعه تبدیل می شود. توسعه نیز به معنای بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی یک جامعه و حرکت به سمت رفاه و عدالت پایدار است. میهن دوستی که در طول تاریخ ثابت کرده که عنصر اساسی لازم برای پیشرفت جوامع است، در دو بعد اصلی نمود پیدا می کند. میهن دوستی

سراب تعلق؛ ابتذال محله‌گرایی در جامعه مدرن

۱۴۰۳/۰۹/۲۱ 10:20 بدون دیدگاه

مقدمه تصویر‌های موهوم از ایستادگی، آزادی و مبارزه برای آن در چند روز پسین، مرا وا داشت تا به این موضوع بپردازم. شوربختانه محله‌گرایی تا عمق وجود، در هستی مردم ما جا خو کرده‌است و همواره از عموم مردم قربانی می‌گیرد. در سال‌های پس از سقوط، اما ریشه محله‌گرایی بسیار قوی و محکم شده است و دهاقین بسیاری از طیف‌های مختلف جامعه، بخصوص فرهنگی‌یان، مدنی‌ها و فعالین راه مبارزه و آزادی دارد. محله‌گرایی به معنای تعلق و وابستگی به یک محله یا منطقه خاص است. این حس تعلق، در شکل مثبت خود، می‌تواند باعث تقویت هویت اجتماعی، افزایش

ابتذال فحاشی؛ سقوط اخلاقی در سایه زبان

۱۴۰۳/۰۹/۱۳ 10:52 بدون دیدگاه

مقدمه شوربختانه سقوط اخلاقی ترویج یافته در جامعه امروزی، به‌ویژه در رسانه‌های اجتماعی، خُلق شماری از افراد جامعه را تنگ کرده است. ممکن نیست شما در یک روز با انواع فحاشی‌های ترویج‌یافته، برنخورید. بیشترین بینندگان این مسایل نیز، موافق آن نیستند و برای سرگرمی آنرا دنبال می‌کنند که این نیز بزرگ‎ترین خیانت برای زبان و فرهنگ جامعه است. یکی از مواردی که واقعا اساسی بوده است و در بیشتر موارد انسان‌های از گروه‌های مختلف جامعه، به آن تکیه می‌کنند و برای نشان‌دادن خویش به آن پناه می‌برند؛ فحاشی است. در تمامی گروه‌های اجتماعی کشور، می‌شود از این طیف آدم‌ها

نقش رسانه‌ها در شکل‌دهی به هنجارهای اجتماعی؛ از ابتذال تا آگاهی

۱۴۰۳/۰۷/۰۷ 13:21 بدون دیدگاه

مقدمه: دوست ندارم در بحث کنونی به تعریف رسانه‌های دیداری، شنیداری، نوشتاری و رسانه‌های اجتماعی بپردازم. زیرا تعریف های متعددی در پیوند به رسانه‌ها، از نگاه جامعه شناسی، فلسفی و بسیاری از موارد دیگر دست پیدا کنیم. در این مقاله می‎خواهم، بر نقش رسانه‌ها در شکل‌دهی به هنجارهای اجتماعی؛ از ابتذال تا آگاهی بپردازم. آرزو دارم این آغاز یک گفتمان خوب در عرصه ابتذال رسانه‎ای و بخش‎های دیگر اجتماعی که سایه شوم ابتذال را لمس کرده‌اند باشد. در نخست این مقدمه، من به چند سوال در پیوند به رسانه‌ها می‌پردازم که سوالاتی است تا شما در پیوند به آن

آینده چه خواهد شد؟

۱۴۰۲/۰۸/۲۰ 15:00 بدون دیدگاه

با گذشت بیشتر از دو سال از سقوط جمهوریت و سلطه امارت طالبان بر کشور و نبود دورنمای روشن، همه می پرسند که این وضعیت به کجا منتهی می گردد و آینده کشور چه خواهد شد؟ در شرایطی که از حکومت سرپرست طالبان دو سال می گذرد، زنان و دختران، از کار و تحصیل و تعلیم همچنان محروم هستند، قانون اساسی که مبنای مشروعیت را شکل می دهد، وجود ندارد؛ انفجار و انتحار و ترورها کماکان ادامه دارد و چشم انداز سیاسی و اقتصادی روشن که بر بنیاد آن ایجاد اصلاحات، تغییرات بنیادی، بهبود اوضاع زندگی متصور باشد، نیز

حکومت فراگیر؛ تضادها را سرکوب کنیم یا به رسمیت بشناسیم؟

۱۴۰۲/۰۴/۱۷ 12:43 بدون دیدگاه

ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی طالبان، با اشتراک‌گذاری مستندی از جنجال‌های پارلمانی و اعتراضات خیابانی در دوره‌ی جمهوریت، نوشته است که آیا دنیا از ما چنین حکومتی می‌خواهد. او این سخن کنایه‌آمیز را در پاسُخ به مطالبه جهان از طالبان برای تشکیل حکومت فراگیر و همه‌شمول نوشته است. کشورهای جهان و منطقه همواره تاکید کرده‌اند که یکی از پیش‌شرط‌های به‌رسمیت‌شناسی حکومت طالبان، تشکیل حکومت فراگیر از سوی آنان است. حکومت طالبان متهم است که تک‌قومی و تک‌حزبی بوده و نمی‌تواند از کُل اقوام افغانستان نمایندگی کند. اما سخنگوی طالبان که قبلا حکومت این گروه را فراگیر می‌دانستند به