په تېرو شلو کلونو کې یو له هغو جریانونو څخه چې د افغانستان په پوهنتونونو کې ډېر فعال و، حزب التحریر و. حزب التحریر یو اسلامي غورځنګ دی چې په ۱۹۵۳ کال کې په بیت المقدس کې د تقی الدین النبهاني له خوا تاسیس شو. د دې ګوند سیاسي ماموریت او موخه د خلافت احیا کول دي او د دې ګوند پلویان د دولتونو او جغرافیوي پولو په رسمیت نه پیژني او د ډیموکراسۍ، ملتپالنې او ټولټاکنو څخه ډډه کوي. د افغانستان په پوهنتونونو کې دغه ګوند ته ډېری کسان د بدخشان، تخار او پنجشیر څخه تاجکان وو. هغه څه چې دغه تاجک ځوانان یې د دې ګوند د خلافت شعار وګرځاوه. دوی شعارونه ورکول چې ډیموکراسي، ټاکنې او ملتپاله یوه لویدیځه پدیده ده او د اسلامي امت د ستونزو یوازینۍ حل لاره د جغرافیایي پولو له منځه وړل او د یوه متحد اسلامي خلافت رامنځته کول دي. دغو ځوانانو په تیرو شلو کلونو کې په افغانستان کې د جمهوري نظام پر ضد دومره تبلیغات کړي چې د طالبانو د تبلیغاتي دستګاه رول یې لوبولی دی. د ماسټرۍ وروسته د طالبانو بیا راژوندي کېدل، خو یوه له هغو ډلو څخه چې سخت ځپل شوې وه، طاهري ځوانان وو. پرون په رسنیو کې داسې راپورونه خپاره شول چې د طالبانو استخباراتو په بدخشان کې د حزب التحریر تر ۴۵ زیات غړي د ۲۰ او ۲۵ کسانو په ډله کې نیولي دي. تر دې مخکې طالبانو په نورو ولایتونو کې هم د دغه ګوند یو شمېر غړي نیولي وو. هر ځل چې د دغو ځوانو لیکوالو په اړه فکر کوم، د ګلستان د سعدي کیسه را په یادېږي. سعدي وايي: یو نجومی کور ته راغی، یو چا ولید چې یو اجنبی سړی له خپلې میرمنې سره ناست وو. هغه لعنت او سقط وکړ، او فتنې او ګډوډي رامنځ ته شوه. صاحبدالي چې په دې خبره پوه شو، وويل: ته د اسمان په سر څه پوهیږې؟ تاسو نه پوهیږئ څوک ستاسو په ناروغۍ کې دي. د افغانستان د اداریو کیسه په شرایطو پورې اړه لري؛ یو ستورپوه چې د خپل کور، مېرمنې او ماشومانو له حال نه خبر و، خو غوښتل یې چې د ستورو او سیارو په راز پوه شي. تاجک لیکنې هم همداسې دي. دا په افغانستان کې د واکمنو سیاسي اړیکو او له بې عدالتیو او قومي ظلمونو څخه دي دا خاوره حاکمه ده، دوی په هیڅ شی نه پوهیږي، مګر په عین حال کې دوی په دې باور دي چې دا کولی شي د دولتونو او جغرافیایي سرحدونو له مینځه یوسي او اسلامي خلافت را ژوندی کړي. د خلافت په سپېڅلي شعار پورې تړلي د دې ځوانانو انرژي د دې پر ځای چې د افغانستان، ملت او خلکو د وضعیت د ښه والي لپاره په مبارزه کې مصرف شي، په بشپړ ډول په خیالي ایډیالونو کې ضایع شي او د خلکو د ټوکو ټکالې شي. حقیقت دا دی چې دوی خپل قیمتي ژوند په داسې لاره تیروي چې روښانه راتلونکي امکانات نلري. دوی په دې شعارونو سره چې پرون د طالبانو بازار ګرم و، نن به داعش ګټه پورته کوي او بس. ثاقب
