پرون مې د یو دیني عالم په فیسبوک پاڼه د اسلامي امارت په ستاینه کې یوه لیکنه ولوسته . په تیردوره کې د طالبانو د اخلاص په اړه کیسه کړې وه ، چې کله یې له ملا داد الله څخه د بیت المال د جایداد د س پارلو غوښتنه وکړه هغه هم خپله مصنوعي پښه ورته وسپارله .
کله چې ترې وپوښتل چې ولې دې مصنوعي پښه وکړه؟ هغه وویل چې دغه مصنوعي پښه هم په بیت المال پورې اړه لري او باید بیت المال ته وسپارل شي.
د غه دیني عالم د شفاهي کیسه ته په اشارې سره چې اعتبار یې معلوم نه دی وویل چې د همدغو شهیدانو د وینو په برکت اسلامي امارت بریالی شو او نن موږ د یو عادل او بی مثاله نظام شاهدان یو.
هغه زیاته کړې هغه څه چې اسلامي امارت په افغانستان کې د خپلې دوه کلنې واکمنۍ په موده کې کړي د جمهوریت په شل کلنه موده کې نه دې شوي.
د افغانستان د ټولو علماوو دا عاطفه تر ټولو ښه بیلګه ده. په ورته وخت کې پرون د ښوونځي د کلنۍ آزموینې په وروستۍ ورځ د شپږم ټولګي نجونې له خپلو ټولګیوالو سره دوی اوښکې تویې ګړې او یو بل ته یې په بې صبرۍ سره الوداع وویل .
څه د باندې دوه کاله کیږي چې د طالبانو له خوا د افغان نجونو پرمخ د ښوونځیو او پوهنتونونو دروازې تړل شوي دي .
په د دوه کلنو کې ډبرو نه غږ جک شوخو د افغانستان له جوماتونوله منبرونو څخه نه .
د مولانا په وینا : د زرګونو تنو څخه یو زین صوفیند دی پاتې نور د هغه په حکومت کې ژوند کوي.
دا پوښتنه چې اوس پورته کيږي دا ده چې زموږ دیني عالمانو د طالبانو د حکومت د کوم ښه عمل خبره کوي ؟
له غیر پشتون قوم سره تبعیض او که له فارسي ژبې سره دښمني؟
د هزاره ګانو له نسل وژنې څخه او که د شیعه ګانو د تکفیري په نوم ؟
د ټولنیز صحنې څخه د ښځو لرې کول یا د تعلیم منع کول ؟
د ځوانانو د بې روزګارۍ او یا د اشرافو له تښتې څخه ؟
آیا دوی د خدایه نه ویریږي ؟
حقیقت دا دی چې د تاریخ په اوږدو کې زموږ علماوو او فقهاوو تل واک په لاس کې ورکړی او د سلاطین تر څنګ ناست دي.
دوی د ظالمو واکمنانو او زورواکو ظلمونه توجیه کړل. له همدې امله یې خلکو ته د دین حقیقت هغه ډول وړاندې نکړ لکه څنګه چې باید وي یوه بیلګه یې د عباسي دورې فقها او منبرین دي ویل کیږي چې عباسي محکمې هم د عالمانو او قاضیانو یوه ډله متوجه کړې وه چې د خپلو اعمالو د توجیه کولو لپاره د دوی مذهبي انځور وکاروي. چې د عوامو له نظره د دوی عمل تضمین شو.
سلجوقیانو هم د بغداد د سترو فقهاوو لکه غزالي او نظامیه په کارولو سره خپل مشروعیت تضمین کړ.
دوی خلکو ته مسولیت بلنه ورکوي مګر دوی خپله خدای ته د حساب ورکولو احساس نه کوي.
دوی خلک د دښمن د ویرې ډاروي خو خپله له خدای څخه ویره نه لري.
مولانا په یو داستان کې داسې بیان کړې : د درویشانو خبري مه غلا کوئ ځکه د هغوي لاره روښانه ده او د چالاک خلکو لاره بې شرمې پورې ختمیږي .
کاش چې زموږ دیني عالمان له مولانا سره لږ بلد شوي وای نو هغه څخه به یې د عیارۍ دود او شرافت زده کړی وای او نن به د ظالمو واکمنانو د خوشحالولو پرځای د هغوی په وړاندې ودریدلي وای خو نن نه یوازي داچې د خپل ظلم په اړه یوه کلمه هم نه وایي بلکې د طالبانو د ډلې ناروا عملونه توجیه کوي د افغانستان د دیني عالمانو تر ټولو ستر دیني او اخلاقي خیانت د طالبانو له خوا د نجونو د زده کړي د ممانعت په وړاندې د هغوي چوپتیا ده.
د دې چوپتیا معنی د طالبانو له خوا د نجونو د ښوونځو د پرله پسې تړلو توجیه کول دي.
