د هرات امنیتي غونډه د دننه لپاره داستان جوړول یا د بهر لپاره د حل وړاندیز کول؟

له پرون راهیسې د تاجکستان په پلازمېنه دوشنبه کې د “هرات امنیتي غونډه” د دوو ورځو لپاره د پخوانیو دولتي چارواکو، سیاسي او امنیتي کارپوهانو، خبریالانو، د څېړنیزو بنسټونو د سلاکارانو او سیاسي او مدني فعالانو په ګډون سره جوړه شوې ده. د سیمې او نړۍ فعالین.
دا غونډه ۷ میزونه لري. تر کومه ځایه چې ما د میزونو سرلیکونه او همدارنګه د ګډونوالو ویناوې تعقیب کړې، جوته شي چې د دې غونډې د تنظیموونکو موخه د سیمې هېوادونو ته د افغانستان د ستونزې د حل په اړه د یو لړ وړاندیزونو وړاندې کول دي. نړۍ، نه دا چې د کورنیو فعالینو لپاره داستان جوړ کړي.
په همدې خاطر په دې غونډه کې د جمهوري ریاست د ملي امنیت پخواني رییس رحمت الله نبیل وویل چې طالبان د تاکتیکي اټومي بم د ترلاسه کولو په لټه کې دي. د جمهوریت پر مهال د ملي امنیت پخواني سلاکار یا سپنتا پر نړۍ نیوکه وکړه او ویې ویل، چې نړۍ غواړي د افغانستان خلک او سیاستوال له یوه “لومړنیو قومي مذهبي استبداد” سره مخ کړي. څهله دغو ویناوو او د نورو ګډونوالو له خبرو څخه دا جوته شوه چې د دې غونډې تنظیموونکي هیله لري چې د دا ډول کنفرانسونو په جوړولو سره د طالبانو په اړه د نړۍ نظر بدل کړي او هغوی د افغانستان په مسئله کې مداخلې ته وهڅوي.
په دې کې شک نشته چې د طالبانو د ځپلو لپاره د افغانستان له خلکو سره د نړۍ همکاري یوه جدي اړتیا ده، خو دا همکاري هغه وخت منځ ته راځي چې د طالبانو مخالفان په افغانستان کې دننه یو لړ جدي اقدامات وکړي او تر ټولو مهمه دا ده. متحد او مدغم په یو اغیزمن وزن کې. اوس مهال د طالبانو د مخالفینو تر منځ بې اتفاقي او ټوټه ټوټه ده او تر اوسه نه دي توانېدلي چې د یوه واحد مفکورې او یوه جامع سیاسي او نظامي ارګان په شاوخوا کې سره یووالی جوړ کړي
د طالبانو د مخالفینو تر منځ د یووالي او هماهنګۍ د رامنځ ته کولو لپاره لومړی ګام دا دی چې د دوی ترمنځ د ټولنیز عمل پر وړاندې خنډونه په ګوته شي او دا ډول غونډې باید دا پوښتنه راپورته کړي چې ولې د طالبانو مخالفې ډلې له یو بل سره همکاري نه شي کولای. دا ممکنه ده چې د دوی ترمنځ د همکارۍ لیوالتیا رامنځته شي؟ یو څوک څنګه کولی شي یو “ټولنیز ښه” تعریف کړي چې هرڅوک قانع کړي چې د دوی ګټه په ډله ایزه مبارزه او عمل کې ده؟
د طالبانو د مخالفینو د متحد کولو او د دې “ټولیز خیر” د جوړولو یوه لاره د دوی ترمنځ د واحد داستان رامینځته کول دي. داستانونه یو سړی جذبوي.
د جادو کولو معنی دا ده چې د ټولو مسلو په اړه زموږ پوهاوی له مینځه ځي او موږ خپل اندیښنې هیروي او موږ په کیسه کې ورک کیږو. کیسه زموږ لپاره باور رامینځته کوي ، هویت چمتو کوي او هرڅوک هڅوي چې په تعریف شوې کیسه کې خپل رول ولوبوي.
دا ډول داستانونه باید د څیړنیز بنسټونو لخوا رامینځته شي او د “هرات امنیتي غونډې” په څیر غونډو کې تعقیب شي. له بده مرغه تر کومه ځایه چې زه وینم، د دې پر ځای چې په دننه کې د یوه داستان د رامنځته کولو هڅه وکړي، زموږ مشران ټول په دې اندېښمن دي چې څنګه د نړۍ هېوادونه په افغانستان کې پوځي مداخلې ته وهڅوي.
له بده مرغه دا په یوه تړلي ذهنیت کې پروت دی چې د افغانستان خلکو ته اداره او موثریت نه ورکوي.او اوس هم په بهر کې د ژغورونکي په لټه کې دی. په دې فکر سره د افغانستان ستونزه نه شي حل کېدای. د نړۍ هیوادونو موږ ته څو ځله په اشارو ویلي دي چې دننه هیڅ شی نه پیښیږي ، نه د بهر څخه د معجزې انتظار. په بل عبارت، نړۍ به تر هغه وخته د هغوی ملاتړ ونه کړي تر څو چې د طالبانو مخالفین متحد نه وي او په دننه کې پوځي کمپاین پیل کړي. ثاقب