په یاد ولرئ چې کله د طالبانو ډله واک ته ورسیده، دوی دوه لویې ادعاوې کولې؛ یو په افغانستان کې د ناټو او امریکايي ځواکونو ماتې او دویم په ټول هېواد کې د امنیت راوستل دي. په دې دوو سترو او درواغو ادعاوو سره يې غوښتل د خلکو ټولنیز رضايت تر لاسه کړي. البته، په دې برخه کې د دوی ډیماګوژیکي تبلیغات یو څه اغیزمن وو. هغه خلک چې له دوو لسیزو جګړو، وژنو او چاودنو ستړي شوي، د طالبانو تر واکمنۍ لاندې سولې او امنیت ته خوشبین شوي دي. حقیقت دا دی چې د جمهوري ریاست د شلو کلونو په موده کې د طالبانو ډلې په افغانستان کې دومره خونړۍ فضا را منځته کړې چې د افغانانو د صبر او زغم کاسه یې هم نسکوره کړې ده. د جمهوریت تر ړنګیدو پورې هیڅ افغان کورنۍ د کورنۍ د غړي له لاسه ورکولو له درده پرته پاتې نه شوه. د جمهوري نظام تر پای ته رسیدو پورې د افغانستان عام خلک دې نتیجې ته رسیدلي وو چې د ناورین تر شا له ناورین سره مخ کیدل غوره دي. په همدې خاطر د دوحې په خبرو اترو کې د افغانستان اکثره خلک له مشارکت حکومت څخه ملاتړ کويدوی طالبان وو. ځکه دوی فکر کاوه چې طالبان به په حکومت کې شریک شي، خلک به له ځانمرګو، چاودنو او د ځوانانو له وژلو څخه ارام شي. که څه هم د دوحې له مذاکراتو څخه د عامو خلکو هیلې، په مقابل کې بې پایلې شوې او طالبان په واک کې شریک نه، بلکې د واک خاوندان شول، بلکې د هغو بې دفاع او بې وسه خلکو هیلې چې په هیڅ صورت کې یې برخه نه درلوده. نظام او یوازې سوله او امنیت غوښتل له منځه نه ځي. د طالبانو په واکمنۍ کې د خلکو یوازینۍ خوښي او خوشبیني دا وه چې دوی په چاودنو او ځانمرګو بریدونو کې له وژل کېدو راحت شول. د اندراب ولسوالۍ يو تن اوسيدونکى وايي، که څه هم د طالبانو د بيا راژوندي کېدو له امله د اندراب ولسوالۍ خلکو ستره قرباني ورکړې، خو خوښ دي، چې هره ورځ له هلمند او اروزګان څخه د اندراب ولسوالۍ د ځوانانو تابوتونه نه راځي. او داخلي دښمنۍ پای ته رسیدلي دي. هغه وویل، دا سمه ده چې د اندرابي ځوانان بې ځایه شوي او خپل کورونه او کورونه یې له لاسه ورکړي، خو لږ تر لږه ژوندي دي. ځکه عمومي ذهنیت دا و چې په جمهوري نظام کې د چاودنو او ځانمرګو بریدونو یوازینی عامل طالب ډله وه.اوس چې دغې ډلې واک په لاس کې اخیستی، وینه تویونه او ځانمرګي بریدونه به هم پای ته ورسېږي. د افغانستان ډېری خلک که څه هم په پټه له طالبانو کرکه لري، خو د دې ډلې حکومت تر پخواني حکومت غوره بولي. یوازینی دلیل یې دا دی چې دوی فکر کوي چې د طالبانو په حکومت کې امنیت تضمین شوی دی. حقیقت دا دی چې له جګړې ستړي شوي، له ځانمرګو او چاودنو ستړي شوي، د امنیت په برخه کې د طالبانو محدودیتونه د جګړې او وینو په تویولو سره د جمهوریت د ازادۍ په پرتله د منلو وړ دي. په ټول هیواد کې د امنیت د راوستلو ادعا د طالبانو په وړاندې په افغانستان کې د پاتې شویو خلکو د کرکې د پټولو یوازینی لامل و. خو ولیدل شي چې د دې ډلې لوی درواغ ورو ورو په ډاګه کیږي. تېره شپه د کابل ښار په بېلابېلو سیمو کې د درېیو چاودنو او نښتو شاهد وو. د کابل په لویدیځ کې له ځانمرګو بریدونو څخه نیولې تر ولایتونو او مرکز کې تر وسله والو نښتو پورې هر څه په هېواد کې د جګړې او ناامنیو د نوي فصل د پیل نښه ده. ډېره د اندېښنې وړ ده چې د افغانستان بې دفاع ولس به بیا د جګړې او وینې تویونې ترخې تجربې تکرار کړي. دا چاودنېاو شخړې بیا د نسبي امنیت په برابرولو کې د خلکو هیلې او باور له منځه وړي او خپله پټه کرکه څرګندوي. هیله من یم هغه خلک چې په افغانستان کې یې د طالبانو د ډلې له واکمنۍ څخه په سادګۍ او ضرورت سره ملاتړ کاوه، اوس د دغې ډلې په لویو درواغو او درواغو خبر شوي، په حکومتولۍ او په ځانګړي ډول د ټولیز امنیت په راوستلو کې د دغې ډلې په ناکامۍ باور وکړي. په هېواد کې. د دې جګړې له پیله باید خلک د دې ډلې د واکمنانو پر وړاندې ودرېږي او هغوی ته دې پوه کړي چې په افغانستان کې هېڅ ډله د قومي او مذهبي توپیر له نظره نه شي پاتې کېدای. که څه هم وروستۍ پېښې ترخې او خواشینونکې دي، خو د دې ډلې د ژر زوال نښه هم ده.
