د دې ډلې د لومړي مرستیال مولوي عبدالکبیر په ګډون د طالبانو یو شمېر لوړ پوړي چارواکي د پنجشنبې په ورځ پنجشیر ته تللي او هلته یې په جوړ شوي کنفرانس کې د پنجشیر د خلکو په ځانګړي ډول د شهید احمدشاه مسعود د جهاد او اتلولۍ یادونه وکړه.
خالد حنفي د پنجشېر د خلکو د مبارزو په بيانولو سره وويل: د لومړي ځل لپاره د احمدشاه مسعود په مشرۍ د شوروي اتحاد پر وړاندې جهاد او مبارزه د پنجشير له دره څخه پيل شوه او ښې پايلې يې درلودې.
خالد حنفي او نور طالب چارواکي د پنجشیر د خلکو او د شهید احمدشاه مسعود د مبارزو یادونه کوي، چې د طالبانو له واکمنۍ وروسته د هېواد د ملي اتل قبر ته څو ځلې سپکاوی وشو او طالبانو تر شل زره زیات نظامي ځواکونه ځای پر ځای کړل. د پنجشېر د خلکو د ځپلو لپاره او په زرګونو کسان د پنجشیري په جرم د دغې ډلې په زندانونو کې بندیان دي.
پوښتنه دا ده چې که طالبان د پنجشېر د خلکو او د شهید احمدشاه مسعود مبارزې ته دومره درناوى لري، نو ولې يې د پنجشېر سره د اشغال شوې خاورې په څېر چلند وکړ او په تېرو دريو کلونو کې يې څو ځلې د ملي اتل قبر وران کړ؟
حقیقت دا دی چې د پنجشیر د خلکو پر وړاندې د طالبانو د نننۍ کړکېچ ریښه د بدخشان په اعتراضونو کې ده. څو ورځې وړاندې د بدخشان خلکو په ارګو او جرایم ولسوالیو کې د طالبانو پر ضد لاریون وکړ. دا لاریونونه په حقیقت کې د کورنۍ د هویت د نقضولو او د نشه یي توکو پر وړاندې د مبارزې په پلمه د دوو کسانو د وژلو په غبرګون کې ترسره شول، خو په حقیقت کې د قومي، مذهبي او جنسیتي توپیر پر بنسټ د طالبانو د واکمنۍ پر وړاندې د خلکو د کرکې څرګندونه کوي.
له هغې ورځې چې دوی واک ته راستانه شول، طالبانو په بشپړ ډول یو توکمیز، واحد مذهبي او یو صنفي حکومت جوړ کړ.
د بدخشان خلکو په خپلو اعتراضونو کې پوښتنه وکړه چې ولې په بدخشان کې، کندهاری او هلمندی حکومت کوي؟
ولې دلته حاکمان هغه څوک وي چې د خلکو په ژبه نه پوهیږي؟
د بدخشان د خلکو دغو پوښتنو یو ځل بیا د عربو د ظلم په وړاندې د خراسان د خلکو د مبارزې یادونه را ژوندي کړه.
کله چې عربو ایران او خراسان اشغال کړل نو دلته یې ډېر ظلمونه وکړل. د دوی په حکومت کې توکم پالنه پراخه وه او هیچا ته د فارسي ژبې حق نه و. د عربو د ظلم په مقابل کې یو څوک راپورته شو چې نوم یې ابولیث یعقوب صفري وو.
په هغه وخت کې شاعرانو ته په عربي ژبه د شعر ویلو دود و. یو شاعر د یعقوب لیث صفاري په ستاینه کې په عربي ژبه شعر لیکلی دی. ابوليث يعقوب صفاري وايي: زه ولې داسې څه ووايم چې نه پوهېږم؟
د پیړیو له تېرېدو وروسته بدخشانیانو یو ځل بیا د یعقوب لیث صفاري خبره تکرار کړه چې ولې پر موږ داسې خلک واکمن شي چې په ژبه یې نه پوهیږو.
دبدخشان لاريونونه هغه څراغ وو چې نړۍ يې راويښ کړه او د طالبانو د بنسټ کمزورتيا يې په ډاګه کړه. نړۍ بیداره کړه؛ ځکه چې د تصفیې ډلو خلکو ته دا هېره کړې وه چې په افغانستان کې د طالبانو پر ضد جدي مخالفت نشته. هغه د طالبانو د حکومت د بنسټونو کمزورتیا وښوده او دا ډله یې په دې پوه کړه چې د خلکو د صبر کاسه پای ته رسېدلې او که یو یا دوه ځایونه مظاهرې وکړي، حکومت به یې نسکور شي.
د بدخشان د لاريونونو وېره د دې لامل شوې چې د دغې ډلې مشران پنجشېر ته ولاړ شي او د هغه هېواد خلکو ته لفظي رشوتونه ورکړي او په خوږو خبرو يې ووايي.
د بدخشان کیسې یوه بله خبره هم ثابته کړه، هغه دا چې که موږ د افغانانو د وضعیت د بدلون په لټه کې یو، باید دننه وګورو، نه بهر. د امریکا او اروپا په وسیله هیڅ شی نه جوړیږي، یوازې خلک کولی شي د خپلې چوپتیا په ماتولو سره خپل حقونه وغواړي. له ډېرې مودې راهیسې ویل کېږي: حق اخیستل کېږي، نه ورکول کېږي!
