د رسنیو د راپورونو پر بنسټ، طالبانو د دوحې په درېیمه ناسته کې د ګډون لپاره شپږ شرطونه ایښي دي. په دغو شرطونو کې طالبانو ته په ملګرو ملتونو کې د افغانستان د استازي د څوکۍ سپارل، د ځانګړي استازي له ټاکلو څخه د دغه سازمان وتل، د اجنډا په اړه سلا مشورې او له طالبانو سره د دوحې د درېيمې ناستې يو ځای کول شامل دي.
سرچینې رسنیو ته دا هم ویلي، چې طالبانو په کابل کې د ملګرو ملتونو او قطري پلاويو ته ویلي، چې په دې ناسته کې باید د نجونو د زده کړو او د ښځو د کار او همدارنګه د یوه ټول شموله حکومت پر جوړولو خبرې ونه شي.
طالبانو ویلي دي چې دغه ډله به په دې غونډه کې هغه وخت ګډون وکړي چې یوازې د افغانستان د امنیت، د داعش پر وړاندې مبارزه او د مخدره موادو له منځه وړلوپه اړه خبرې وشي.
په همدې حال کې د ملګرو ملتونو پلاوي طالبانو ته ویلي چې د دې غونډې اجنډا د ښځو د زده کړې او کار، د یوه ټول شموله حکومت جوړول، له نړیوالې ترهګرۍ سره د اړیکو پرې کول او له طالبانو سره د نړیوالې ټولنې د اړیکو څرنګوالی څېړل دي.
د دوحې په درېیمه ناسته کې د ګډون لپاره د طالبانو لخوا ټاکل شوي شرطونه د دې ناستې له اجنډا سره په بشپړ ډول مخالف دي.
ایا ملګري ملتونه به دا شرایط ومني؟ دا ناشونې ښکاري.
خو بله پوښتنه دا ده، چې طالبان ولې دا ډول ممنوعه شرطونه جوړوي؟ په ځواب کې باید وویل شي چې د دې کار لامل د امریکا او دوحې ترمنځ د سولې له تړون څخه د دوی ناپوهي ده. په دوحه کې د امریکا او طالبانو تر منځ د سولې هوکړه لیک کې چې طالبانو هر څه ویلي، امریکايي استازو یې له شرط پرته ومنل. لامل یې دا و چې امریکا غوښتل په هر قیمت له افغانستانه وتښتي. هغه مهال په افغانستان کې امریکايي پوځیان موجود وو او دغه هېواد هر کال په میلیاردونو ډالر په افغانستان کې د خپل حضور لپاره لګول. په هغه وخت کې د امريکا او لويديځو هېوادونو لپاره اصلي موضوع له افغانستان څخه د وتلو او له افغانستان څخه د وتلو خبره وه. له همدې امله، دوی ته دا مهمه نه وه چې د دوی له وتلو وروسته په افغانستان کې څه کیږي، د افغان میرمنو سره څه کیږي، د بشريقونوسله څه کیږي او څه ډول حکومت .
طالبانو له دې غونډې بده زده کړه کړې او داسې فکر کوي، چې که مقاومت وکړي، په هره ناسته کې له نړیوالو د دوی د شرطونو له منلو پرته خپلې غوښتنې منلی شي.
دا بده زده کړه ده؛ ځکه د نن ورځې شرایط په دوحه کې له لومړۍ غونډې سره توپیر لري. په هغه وخت کې یوازې امریکا د طالبانو په څنګ کې وه او په عین حال کې له افغانستان څخه د تیښتې په حال کې وه. نن ورځ هغه غوښتنې چې راپورته کیږي له طالبانو څخه د ټولې نړۍ او د سیمې د هیوادونو غوښتنې دي. د دوی عسکر نور په افغانستان کې شتون نه لري او دوی د طالبانو محدودیتونو او شرایطو ته تسلیم نه کیږي له دریو کلونو راهیسې نړیواله ټولنه د طالبانو د حکومت په رسمیت پېژندلو ته چمتو نه ده. دا د نړیوالې ټولنې او د سیمې د هېوادونو جديت څرګندوي. که طالبان شرطونه وضع کړي، دوی به ضرر ورکړي.
