ما په الجزیرې کې یوه مقاله لوستې وه چې پکې ویل شوی وو چې د نورو اسلامی خوځښتونوپه پرتله د حماس ترټولو مهمه ځانګړتیا دا ده چې د حماس مشران د وینې ورکولو په برخه کې د خپلو غړو سره مساوی دی.
محمود الرنتیسی څلور میاشتې مخکې د هنیه د ماشومانو د شهادت په مناسبت دا مقاله لیکلې وه او ویلی یې وو چې د حماس په سازمان کې د مشرانو او د خلکو د ماشومانو او د غورځنګ د غړو تر منځ هیڅ توپیر نشته، او د هغوی وینه د نورو له وینو څخه زیاته رنګه نه ګڼل کیږی.
هغه یادونه وکړه چې د حماس زیاتره سیاسی مشران — چې د مذاکراتی ټیم له مشر ډاکټر خلیل الهیه څخه نیولې تر ډاکټر محمود زهار، انجنیرعیسی نشار او ډاکټر اسماعیل هنیه پورې، په جګړه کې د غزې له ماشومانو سره خپل ماشومان هم له لاسه ورکړی دي.
رنټیسی ټینګار وکړ چې دې نه یوازې د خلکو او حماس مشرانو ترمینځ احساساتی او عاطفي اړیکه رامینځته کړې ، بلکه د دوی اخلاقي مشرتابه بڼه هم منعکس کوي.
دڅلور میاشتې له تیرو څخه ، د ډاکټر هنیه شهادت یو ځل بیا ثابته کړه چې حماس په حقیقت کې یو “برابر وینې” سازمان دی، او دا چې د سازمان د ټیټ غړی د وینې او د هغې د لوړ پوړو خلکو د وینې تر منځ هیڅ توپیر شتون نه لري، او دا چې هرڅوک په مساوی ډول د خپل هیواد او خلکو او ازادۍ په دفاع کې مړه کیدو ته چمتو دي.
دا د افغانستان له سیاسي ګوندونو سره پرتله کړئ.
دا کار د افغانستان له سیاسی ګوندونو سره پرتله کړئ.
یو له اصلی دلیلونو څخه چې ولې نن ورځ خلک نه غواړي د پخوانیو ګوندونو تر چتر لاندې د طالبانو پروړاندې جګړه وکړي دا دی چې دوی توپیرویني دمشرانو د ماشومانو د وینې او د بېوزلو خلکو دماشومانو د وینې تر منځ .
مشران تمه لري چې خلک به د طالبانو پر ضد جګړه وکړي، په داسې حال کې چې دوی او د هغوی ماشومان په بهرنیو هیوادونو او د سمندر په غاړه په تفریح او ګرځندوی کې ډوب دی، په غوره ویلا کې ژوند کوي او په خورا سټایل موټرو کې سپرلۍ کوي.
خلک له طالبانو څخه ناراضه دي او دوی ډیر ناراضه دي، مګر هغه څه چې د دوی د چوپ پاتې کیدو لامل شوی او د طالبانو پروړاندې جګړه نه کوي په اپوزیسیون کې د “اخلاقي مشرتابه” نشتوالی دی.
خلک په دې باور دي چې د اپوزیسیون مشران د ځان او خپلو ماشومانو لپاره هوسا ژوند غواړي، خو د نورو خلکو اولادونه مورچل او سنګرونوته هڅوي
د داسې کار پایله لا دمخه معلومه ده: په ټولنه کې بې عدالتي
ظلم په دې مانا چې د بې وزلو بچیانو وینه تویه شي تر څو د مشرانو زامن څوکۍ او مقام ته ورسېږي او حکومت وکړي.
همدا لامل دی چې د دوی او ولس تر منځ احساساتي تړاو نشته او په تېرو درېیو کلونو کې په هېواد کې دننه د سمې جبهې په جوړولو نه دي بریالي شوي.
کله به چې د مقاومت د ډلو مشران له خپلو کورنیو سره د هندوکش او پامیر غرونو ته تلل، نو د بهرنیو خلکو اولادونه به هم خندقونو ته تلل.
د مقاومت په لومړي پړاو کې د هېواد د ملي اتل شهید احمدشاه مسعود تر څنګ د ولس د ودرېدو لامل دا و چې هغه هېڅکله هم وطن نه دی پرېښی او نه یې له بهر څخه جبهه رهبري کړې ده. هغه تر شهادت پورې له خلکو سره پاتې شو او د ملي اتل په توګه ونومول شو.
که چیرې هغه د نن ورځې ادعا کوونکو په څیر د نورو په پرتله دخپل وینې مقاومت غوره ګنلی وو، نو هغه به هیڅکله دا نشو کولای چې خلک راټول کړي او په خورا سختو شرایطو کې د طالبانو سره پنځه کاله مقاومت وکړي.
