ډیلی ټلګراف ورځپاڼې په دې وروستیو کې یو راپور خپور کړی چې د ښځو په وړاندې د طالبانو د پالیسۍ جدی تناقضات ښیي پداسې حال کې چې طالبانو ښځې د مذهبی تعلیماتو پر بنسټ له ډیرو اساسي حقونو او ټولنیزو فعالیتونو څخه بې برخې کړی دی، دوی له هغوی څخه د څارنې او ظلم لپاره د جاسوسانو په توګه هم کار اخلي.
د ټلګراف په وینا، د طالبانو د کورنیو چارو وزارت د ښځو یوه ډله استخدام کړې ترڅو هغه کسان وپیژني چې د دې ډلې له اصولو څخه سرغړونه کوي. دغه ښځې، چې ځینې یې په زوره او نورې یې د پیسو په بدل کې، دنده لري چې په ټولنیزو شبکو او بازارونو کې د ښځو فعالیتونه وڅاري او د جبري حجاب په ګډون له قانون څخه د سرغړونو راپور ورکړي. د دې ښځینه جاسوسانو لخوا راټول شوي معلومات مستقیم د طالبانو ځواکونو ته ځي او ډیری وختونه د ښځینه مجرمینو د نیولو یا سزا لامل کیږي.
له دغو ښځینه جاسوسانو څخه یوې له ټیلیګراف سره په مرکه کې څرګنده کړه چې هغه هره ورځ ګڼې ګوڼې ځایونو او د ښځو د جامو پلورنځیو ته ځي ترڅو هغه کسان وپیژني او راپور ورکړي چې د طالبانو له اصولو سرغړونه کوي. مېرمنې ویلي چې د نورو ښځو د اعتراضونو له امله له مخامخ جګړې ډډه کوي او پر ځای یې طالبانو ته معلومات ورکوي چې لازم اقدامات وکړي. هغه دا هم په دې باور دی چې د ښځو لپاره “ریښتینې ازادي” په کور کې پاتې کیدل او د کورنۍ خدمت کول دي، او دا چې ښځې باید د غیر محرم نارینه وو سره د هر ډول اړیکو څخه ډډه وکړي.
په همدې حال کې اساسي پوښتنه دا ده چې د طالبانو عقيده څنګه ښځو ته د کار حق نه ورکوي، بلکې د جاسوسۍ حق ورکوي؟ د طالبانو په تګلارو کې دا ښکاره تضاد د جبري چلند د توجیه کولو لپاره د مذهبي لارښوونو انتخابي او تعصب ښیي. د کارپوهانو په اند، طالبان د ښځو د اقتصادي او ټولنيزو فعاليتونو د بنديز د توجيه لپاره د مذهب په اړه ځانګړي او محدود تعبيرونه کاروي. دا ډله ادعا کوي چې د ښځو فعالیتونه له اسلامي اصولو سره برابر نه دي او له همدې امله د هغوی حقوق او ازادي محدودوي.
خو په عین حال کې له ښځو څخه د څارنې او جاسوسۍ لپاره کار اخلي، چې دا پخپله د ښځو د استثمار وسیله ده.
دغه کارپوهان ټینګار کوي چې دا تضاد په ښکاره ډول ښيي چې طالبان د خپل واک د ټینګولو او د مخالفینو د ځپلو لپاره له دیني لارښوونو د یوې وسیلې په توګه کار اخلي. د جاسوسۍ لپاره د ښځو کارول نه یوازې د ښځو په وضعیت منفي اغیزه کوي، بلکې په ټولنه کې د جبر او څارنې سیسټم رامینځته کولو کې هم مرسته کوي.
له بلې خوا، د ښځو کارول په افغانی ټولنه کې د جنسیت یو ډول اپارتاید څرګندوي. طالبانو د ښځو د ځپلو د وسیلې په توګه په کارولو سره نه یوازې له خپلو اساسي حقونو څخه سرغړونه کړې، بلکې په ټولنه کې یې ژورې ټولنیزې او جنډری تشې هم رامنځته کړی دی. په ورته وخت کې، طالبان هم له دې وضعیت څخه د خپلو نړیوالو اهدافو د پرمختګ لپاره د یوې وسیلې په توګه ګټه اخلي. د ښځو د اساسي حقونو او ازادیو په محدودولو سره، دغه ډله هڅه کوي چې نړیواله ټولنه دې ته اړ کړی چې خپلې غوښتنې پرهغوی باندې ومني. دوی غواړي چې د ښځو د حقونو په مسلو کې د انعطاف نشتوالی او د طالبانو له حکومت سره په رسمیت پیژندلو او ښکیلتیا څخه د معاملې د وسیلې په توګه کار اخیستلو سره په نړۍ واله ټولنه باندې نور فشار راوړي. په دې برخه کې، طالبان په سیستماتیک ډول پر ښځو لګول شوی محدودیتونه د نړیوالو معیارونو ته د سپکاوی او په نورو هیوادونو باندې د فشار اچولو لپاره کاروي. د داسې تګلارو په پلی کولو سره چې د ښځو له حقونو څخه ښکاره سرغړونه پکې شامله ده، دا ډله هڅه کوي چې نړیواله ټولنه دې ته اړ کړي چې د دوی غوښتنې ومنی یا تسلیم شي.
