نزدیک به پنج سال است که رهبران مخالفان طالبان در انتظار معجزهای و چانس طلایی بودند؛ معجزهای که توازن قدرت را دگرگون سازد و فرصتی برای ایستادگی در برابر حاکمیت سیاه طالبان فراهم آورد. در این مدت، مردم افغانستان زیر سایهٔ رعب، فقر و اختناق نفس کشیده است، و نیروهای سیاسی در تبعید یا در سکوت داخلی، تنها نظارهگر فروپاشی تدریجی جامعه و ارزشهای ملی بودهاند. بسیاری از آنان بارها گفتند که “زمان مناسب هنوز نرسیده است” یا “شرایط بینالمللی به سود ما نیست”. کشور های منطقه همسایه کمک نمیکند پاکستان لابی گری میکند و ازین دست بهانه فراوان
