در قریب به دوسال پساغنی-جمهوریت، هر بار که از ضرورت تشدید مبارزه‌ی برنامه‌محور و «تعریف شکل‌دولت» سخن به میان می‌آید یک هو از یقه‌ات میگیرند که: تا ولایتی فتح نشده است، تا پایگاه نظامی در داخل کشور ایجاد نشده است، تا یک وجب خاک در اختیار ما قرار نگرفته است، نیروی نظامی نساخته‌ایم چه فایده که از خط‌مش و بدیل سیاسی و شکل دولت گپ بزنیم؟ انگار حافظه‌ها خوب کار نمی‌کنند و گرفتار هوش‌فراموشی شده‌ایم؛ ما تاجیک‌ها فراتر و علاوه از کانون‌های نظامی و پایگاه‌ها، در شمال، یا در مناطق بومی تاجیک‌ها و گردنه‌ها و زیرگردنه‌های هندوکش، تمام هندوکش
