تاجیکان از بازماندگان اقوام ایرانی شرقی هستند که از دوران پیش از میلاد در فلاتهای بلخ، سغد، باختر (Bactria)، و خراسان بزرگ میزیستند. در دوران هخامنشی (۵۵۰–۳۳۰ ق.م)، این مناطق جزو ساتراپیهای (استانهای) ایران بودند.تحریریه روایت در دورهٔ اشکانی و ساسانی نیز، سغد، بلخ، مرو، بدخشان و تخارستان مراکز بزرگ فرهنگی و تجاری ایرانزمین ( ایران باستان ) به شمار میرفتند. مردم این نواحی به زبانهای ایرانی شرقی سخن میگفتند که ریشهٔ فارسی نو کنونی و زبان تاجیکی از همانهاست. ۲. معنای واژهٔ «تاجیک» دربارهٔ واژهٔ «تاجیک» دیدگاههای گوناگون وجود دارد: برخی پژوهشگران ریشهٔ آن را از «تازی» (به