امنیت طالبانی، آرامش قبل از طوفان
گفتگو های مستقیم ایالات متحده امریکا با گروه طالبان و فشار برای آزاد سازی محبوسین طالب از زندان های حکومت پیشین به دلیل نقض حاکمیت ملی کشور، نادیده گرفتن حکومت افغانستان و آزادی هزاران زندانی طالب که دست شان به خون نیروهای مسلح و شهروندان عادی آغشته بود؛ با انتقادات جدی در میان حلقات سیاسی، نهاد های جامعه مدنی و شهروندان کشور مواجه شد، اما بازیگران بین‌المللی در رأس ایالات متحده امریکا تصمیم شان را گرفته بودند تا بدون توجه به شعار هایی چون دفاع از دموکراسی، حقوق بشر، حقوق زنان و آزادی بیان که بیست سال دوشادوش افغان‌ها برای تحقق آنها جنگیده بودند، یکبار دیگر حاکمیت افغانستان را تحویل گروهی دهند که اعضای رهبری آن بعنوان تروریستان تحت تعقیب شامل لیست تحریم های سازمان ملل متحد بودند.
برگشت طالبان بر اریکه ی قدرت از یک سو به دلیل کاهش مصارف مالی و نظامی امریکا و هم‌پیمانانش فرصتی مانور بیشتر را برای آنها در سایر نقاط جهان فراهم می‌ساخت و از سوی دیگر دسترسی طالبان به میلیاردها دالر تجهیزات پیشرفته نظامی با توجه بر اعتقاد این گروه و هم‌پیمانانش به جهاد جهانی، می‌تواند تهدید جدی برای امنیت کشوری چون پاکستان، ایران، هند، چین، روسیه و کشورهای آسیای میانه باشد. که چنین امری در راستای منافع ایالات متحده امریکا بوده و اسباب مداخله بیشتر آن کشور را در منطقه فراهم می‌سازد.
با آنکه امریکایی‌ها همزمان با امضای توافقنامه دوحه از تغییر طالبان و بقای جمهوریت تحت حمایت شان سخن می‌گفتند، اما به تاریخ ۱۵ آگوست۲۰۲۱، محمد اشرف غنی احمدزی رئیس جمهور مورد حمایت ایالات متحده امریکا در حالی‌که هنوز نیروهای بین‌المللی در فرودگاه کابل حضور داشتند و سفارتخانه‌های خارجی فعال بودند؛ از کشور فرار کرد و به این ترتیب سفر بیست ساله دموکراسی مردم افغانستان پایان یافت.
طالبان با تصرف کابل و اعلان حکومت موقت برخلاف تبلیغات لابی‌گران ملی و بین المللی شان ثابت ساختند که هنوز در خط ملا محمد عمر بنیان‌گذار و رهبر پیشین شان ایستاده اند و قرار نیست گذر زمان منجر به تغییر آنها گردد.
شواهد قاطع نشان میدهد که افغانستان تحت حاکمیت گروه طالبان به پایگاه امن تروریستان بین المللی مبدل گردیده و این‌گروه روابط دیرینه شان را با تمام سازمان های تروریستی حفظ نمودند. با در نظر داشت این مهم که در بیست سال گذشته گروه های تروریستی دوشادوش طالبان در مقابل نیروهای بین المللی و افغان جنگیدند در حال حاضر طالبان خود را مدیون آن گروه ها دانسته و بر همین اساس گروه هایی چون جنبش اسلامی ازبیکستان، نهضت اسلامی ترکستان شرقی، جماعت انصار الله تاجیکستان، شبکه القاعده، تحریک طالبان، سپاه صحابه، جیش محمد، لشکر طیبه و ده ها گروه تروریستی دیگر از حمایت کامل طالبان برخوردار هستند. اطلاعات موجود نشان میدهد که در سایه چنین حمایتی شبکه القاعده به عنوان متحد استراتژیک گروه طالبان، افغانستان را به مرکز ایدیولوژیک و لوژستیکی برای بسیج و استخدام جگجویان تبدیل نموده و با ایجاد پایگاه و کمپ های آموزشی در ولایات هلمند، زابل، ننگرهار، نورستان، بادغیس و کنر در کنار آموزش اعضای تحریک طالبان پاکستانی در حال آموزش نسل جدیدی از تروریستان بین المللی هستند.
شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد فعالیت های شبکه القاعده در گزارشی مدعی گردیده که القاعده با حمایت طالبان در نهاد های مجری قانون و ادارات عامه افغانستان نفوذ نموده و هسته های آن در سراسر افغانستان از امنیت کامل برخوردار هستند. از ملا تاج میر جواد معاون اداره استخبارات، احسان الله بریال والی طالبان در کنر و حافظ محمد حکیم والی طالبان در نورستان به عنوان مهره های القاعده در حکومت سرپرست طالبان نامبرده شده است.
علاوه بر شبکه القاعده، جنبش اسلامی ازبیکستان، نهضت اسلامی ترکستان شرقی، لشکر طیبه و جیش محمد دو گروه تروریستی پاکستانی اند که در ولایات نورستان و کنر یازده پایگاه نظامی و کمپ آموزشی تاسیس و مورد حمایت گروه طالبان قرار دارند.
با آنکه طالبان در دو سال حاکمیت شان بار ها از مهار گروه های تروریستی، عدم استفاده از خاک افغانستان بر علیه کشور های منطقه و جهان سخن گفته اند اما واقعیت های میدانی در کنار گزارش منتشر شده توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد آزادی عمل تروریستان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان نشان میدهد که در حال حاضر بیش از دو هزار عضو شبکه القاعده، چهار تا شش هزار عضو گروه تحریک طالبان پاکستانی بین ۳۵۰ تا ۵۰۰ عضو جنبش اسلامی ازبیکستان و نهضت اسلامی ترکستان شرقی در ولایات شمالی، شمالشرقی، جنوبی و شرقی کشور مستقر بوده و مورد حمایت طالبان هستند.
طالبان به عنوان گروه حاکم بر افغانستان در کنار اینکه توانایی کنترول گروه های تروریستی هم‌پیمان شان را به دلیل نقش آنها در جنگ علیه نیروهای افغان و بین المللی و تجهیز شان به پیشرفته ترین سلاح های باقی مانده از نیروهای بین المللی ندارند، با خطر روز افزون فعالیت های گروه تروریستی داعش نیز مواجه هستند که در دو سال گذاشته خونین ترین حملات را بر علیه طالبان و افغان های ملکی طراحی و اجراء نمودند.
با آنکه دستگاه تبلیغاتی طالبان موجودیت داعش در کشور را رد می نماید اما اطلاعات موجود حاکی از حضور پنج تا شش هزار عضو گروه داعش در کشور بوده و با گذشت هر روز به دلیل عملکرد طالبان در اقناع خاطر جنگجویان افراطی شان در حال افزایش است.
طالبان علاوه بر چالش گروه های تروریستی مستقر در داخل کشور و فعالیت نظامی داعش، با بحران مشروعیت داخلی مواجه اند که این امر با وجود سیاست ترور و اختناق طالبان، دیری دوام نخواهد کرد و از همین حال غروب ستاره حاکمیت طالبان در آسمان کشور نمایان است.
طالبان در دو سال حاکمیت مجدد شان بر افغانستان با وضع قوانین سخت گیرانه در برابر شهروندان کشور، ایجاد حکومت تک قومی و تک جنسیتی، اعمال سیاست های قومی، کوچ اجباری ساکنین بومی مناطق مرکزی، ولایات شمالی و شمالشرقی، جابجایی ناقلین در ولایات شمالی و شمالشرقی، کشور را وارد بحران جدی امنیتی و قومی نمودند که توانان مدیریت آن را در دراز مدت ندارند.
گسترش ساحه‌ی فعالیت گروه های تروریستی، جنگ داخلی، کشتارهای قومی، تقسیم کشور به جزایر قدرت در افغانستان تحت حاکمیت گروه طالبان اجتناب ناپذیر است و شهروندان کشور باید انتظار روز های دشواری داشته باشند که بازیگران داخلی با حمایت سازمان های استخباراتی روسیه، چنین، امریکا، پاکستان، قطر، سعودی و هم‌پیمانان شان فصل خونینی را رقم خواهند زد که در فردای آن طالبان به عنوان قدرت حاکم حضور نخواهد داشت، ساختار سیاسی، اداری و حتا دینی کشور همانند امروز نخواهد بود.
