سخن در باره‌ی یوتیوبر افغانستانی در بلجیم است: جمیل قادری.
جمیل قادری یکی از یوتیوبران افغانستانی مقیم بلجیم است که پس از به قدرت‌رسیدن طالبان در افغانستان، با استفاده از کانال خود در یوتیوب طالبان را تطهیر و به طرفداری از این گروه برنامه می‌ساخت.
آقای قادری به طرفداری از طالبان می‌گفت: « حکومت طالبان برای مردم افغانستان خوب است، چون باعث تامین امنیت و کاهش خونریزی شده است.»
او هم‌چنان در شبکه‌های اجتماعی به طرفداری از ملا هبت‌الله و ملا یعقوب برنامه می‌ساخت و مخالفان طالبان را سرزنش و نکوهش می‌کرد.
این نشرات او در شبکه‌های اجتماعی باعث شد که مهاجرین افغانستان در اروپا بر او خشم گرفته و با راه‌اندازی یک کارزار آنلاین، خواهان اخراج او از بلجیم گردند.
در این کارزار، هشت هزار نفر سهم گرفته و با امضای یک درخواست آنلاین، از دولت بلجیم خواسته‌اند که قادری را از آن کشور اخراج کنند.
به گزارش رسانه‌ها؛ این درخواست در حال حاضر در اختیار مقامات بلجیم قرار داده شده و دولت آن کشور قرار است در مورد پرونده پناهندگی این یوتیوبر تجدید نظر کند.
جورج دلمان، عضو مجلس نمایندگان بلجیم گفته است که او از اظهارات این یوتیوبر شاک شده است. او به شبکه خبری ارتی‌ال گفته است «این شخص هیچ جایی در خاک بلجیم ندارد.»
آقای دلمان افزوده است: جمیل قادری «کسی است که برای رژیمی تبلیغ می‌کند که ادعا می‌کند از آن فرار کرده است. این غیر قابل قبول است.»
نیکول دو مور، معاون وزیر در امور مهاجرت بلجیم نیز خواستار بازنگری در پرونده پناهندگی جمیل قادری، یوتیوبر حامی طالبان شده است.
آن‌چه را که از پرونده جمیل قادری می‌توان آموخت این است که مردم افغانستان، به ویژه مهاجران، از تطهیرگران طالبان به شدت متنفر بوده و در صورتی که زمینه اقدام قانونی برای شان فراهم باشد، علیه تطهیرگران اقدام می‌کنند.
مردم افغانستان از فعالان رسانه‌ای که طالبان را تطهیر می‌کنند برای آن نفرت دارند که سفیدنمایی این گروه را نه تنها همدستی با آنان، بلکه ظلم مضاعف برخود می‌پندارند.
یک ظلم، همان ستم‌گری و ظلمی است که طالبان در افغانستان علیه مردم روا داشته و یک حکومت تک‌قومی و تک‌مذهبی و تک‌جنسیتی را تشکیل داده‌اند. حکومتی که می‌توان آن را نماد تمام عیار رژیم آپارتاید خواند.
از سوی دیگر، ظلم مضاعف‌تر آن است که شماری از اصحاب رسانه برای خوش‌خدمتی به طالبان، قداست قلم را آلوده و به تطهیر و سفیدنمایی کارنامه سیاه و ننگین این گروه می‌پردازند.
مردم افغانستان، این ظلم اصحاب رسانه را خطرناک‌تر از ستم طالبان می‌دانند. طالبان جسم مردم افغانستان را شکنجه می‌کنند، اما این‌ها روح و روان مردم را.
حضرت امیرالمومنین علی کرم‌الله وجهه گفته بود: «زخم سر نیزه التیام می‌یابد، اما زخم زبان نه.» تطهیرگران طالب به مردم زخم زبان می‌زنند و بدتر از آن این‌که بر زخم‌ها نمک‌پاشی می‌کنند.
وقتی یک تطهیرگر می‌گوید حکومت طالب به سود مردم افغانستان است، نه تنها دروغ گفته و واقعیت را واژگونه بازتاب داده است، بلکه به شخصیت و عزت نفس قربانیان نیز توهین روا داشته و آنان را دروغ‌گو خوانده است. از این جا است که قربانیان رژیم آپارتاید طالبانی، تطهیرگران طالبان را بدتر از آن‌ها می‌دانند.
